สภาวะคลั่งเธอ

ตอนที่ 12

เพื่อนรักเริ่มพูดคุยกับเขาบ้างแต่น้อยมากส่วนใหญ่จะคุยกับแป้งจนเขาชักจะงงแล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้ มือที่โอบไหล่เล็กแสดงออกชัดถึงความเป็นเจ้าของและริมฝีปากยิ้มกว้างก็บอกได้ดีว่าอารมณ์ดีมากขนาดไหนเพียงแต่ว่าเขายังมีตัวตนอยู่ตรงนี้กลับรู้สึกคล้ายว่ากำลังจะเป็นอากาศธาตุมากกว่า

ไอ้สัตว์! สนใจเพื่อนบ้างก็ได้มั้ง

"เป็นไรวะ?" ฟีฟ่าหันไปถามเพื่อนที่ยกแก้วเหล้าดื่มด้วยท่าทีเซ็งมากจนน่าสงสัย

"ทะเลาะกับเมียอีกเหรอ?" ชานทะเลาะกับเมียโคตรจะบ่อยแล้วทุกครั้งก็จะมาระบายความรู้สึกผ่านเหล้าเบียร์นี่แหละ

"เปล่า!"

"เอ้า! หรือว่าไอ้น่านไปดักตีหัวใครเหรอ?"

"ไม่อะ!"

"แล้วมึงเป็นอะไรหรือว่าปู่ตามกลับบ้านด่วน?"

"ปู่อยู่โรงพยาบาลมีคนคอยดูแลตลอดจะตามกูทำไม?"

"แล้วมึงเป็นอะไรห่ะทำหน้าบึ้งตึงแบบนี้เนี่ย!?" ชักจะสงสัยแล้วเหมือนกันว่าเพื่อนเป็นอะไรไปเพราะปรกติชานไม่ใช่คนจะอารมณ์เสียง่ายนะ

เขาเดาทุกเรื่องที่คิดว่าจะทำให้มันเครียดได้แต่ก็ไม่ถูกสักเรื่องเลยงงมาก เมื่อกี้ก็มัวแต่คุยมัวแต่หยอกกับแป้งเลยไม่ว่างสังเกตเพื่อนว่าเป็นอะไรพอแป้งลุกไปเข้าห้องน้ำถึงได้เห็นว่าแม่งทำหน้าซังกะตายเหมือนหมาป่วย

หรืองานมีปัญหาตอนนี้วะ?

"ช่างกูเถอะ! แล้วเรื่องมึงนี่มันยังไงวะ...คบกันรึยัง?" ฟีฟ่าถอนหายใจทันทีที่ถามจบแล้วยกเเก้วกระดกเหล้าลงคอรอยยิ้มที่มีก็หายไป

"ยังวะ! แป้งกับกูไม่ได้รักกัน"

"แล้วมึงจะเอายังไงต่อ?"

"กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้กูสับสนทุกอย่างเลยวะ มันเหมือนว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ตัวกูแต่เป็นไอ้โง่ที่ไหนไม่รู้ดิ ทำไมวะ?" จะว่ารักก็รู้สึกอยู่นะแต่จะว่าไม่รักก็ไม่มั่นใจเลยด้วยซ้ำ

เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องทุกอย่างยังไงให้เพื่อนเข้าใจดีว่านอกจากเซ็กซ์ที่แป้งดูพอใจก็แทบไม่มีอะไรที่ทำให้รู้สึกเลยว่าเราจะรักกันได้เลย

เขาเข้าใจนะว่าทุกอย่างมันต้องใช้เวลาแต่ก็อดกลัวว่าเธอจะไปเจอคนใหม่ที่ถูกใจแล้วหลงไปมากกว่าซึ่งนั่นมันไม่ใช่เรื่องผิดสำหรับคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกันแต่แค่คิดก็เจ็บจี๊ดแล้ว

ตอนนี้คงมีแค่เขาคนเดียวที่รู้สึกมากกว่า!

แป้งเข้าห้องน้ำจัดการทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้วยืนดูความเรียบร้อยของตัวเองอีกนิดหน่อยแต่ในระหว่างนั้นกลับมาผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาคุยเรื่องเฮียฟีฟ่าให้ได้ยินจนเธอแทบตั้งสติไม่อยู่และอยากบอกพวกมันไปว่าตอนนี้เขาเป็นใครเพียงแค่สถานะเราไม่ชัดเจนเลยพูดไม่ได้

"เฮียฟีฟ่าเป็นคนง่ายๆนะถ้าคิดจะจับกินที่นี่ก็ยังได้เลย"

"จริงดิ!!"

"อื้ม! นี่ฉันได้ยินพวกเด็กเก่ากระซิบนะว่าเปย์ไม่อั้นแต่เป็นตัวจริงไม่ได้นะ เฮียฟีฟ่าไม่น่าจะอยากคบใครหรอกเห็นว่าโสดมาเกือบห้าปีแล้วมั้ง!"

"ลืมแฟนเก่าไม่ได้รึไงถึงโสดนานขนาดนั้นน่ะ"

"ลืมบ้าบออะไร! เห็นลือกันว่าเฮียฟีฟ่าเป็นคนบอกเลิกเองกลางผับที่นี่แหละแล้วจากนั้นก็ฟรีเซ็กซ์เลยแหละ ฉันว่านะยัยผู้หญิงที่มาด้วยคงเป็นเด็กใหม่ที่ไว้เอาเล่นๆมั้ง สเปคเฮียฟีฟ่าก็หมวยๆอยู่แล้วนี่"

"นั่นสินะ!"

"แล้วสมมุติว่าถ้ายัยนั่นคิดจะสยบเสือนะคงได้แค่ฝันอะแกที่ผ่านไม่มีใครทำได้หรอก ฉันยังแห้วเลย!"

แป้งยืนนิ่งพยายามใช้ความอดทนอย่างมากที่สุดกับการนินทาระยะเผาขนแบบนี้แต่สิ่งที่พูดนั่นคือความจริงทุกอย่าง เธอเป็นใครงั้นเหรอถึงอยากจะสยบคนอย่างเขานักหนาทั้งที่ผ่านมาก็ใช้ชีวิตไม่ผูกติดกับใครอยู่แล้วแท้ๆ

เฮียฟีฟ่าเป็นคนยังไงทำไมจะไม่รู้ในเมื่อเขาก็ชัดเจนว่าไม่ต้องการความรักหรือพันธะใดๆผูกมัดตัวแต่ในขณะเดียวกันก็ท้าทายให้รู้สึกว่าต้องกำราบเสือตัวร้ายให้อยู่ในกำมือเช่นกัน เธอต้องการอะไรจากเขากันแน่ในตอนนี้ก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรนักแต่ความรู้สึกตอนที่มีเขาอยู่ด้วยก็ดีซะจนไม่อยากจะห่างไปไหนเลย

หรือเธอแค่เห่อของเล่นใหม่?

แป้งเดินกลับไปที่โต๊ะเดิมอีกครั้งถึงได้เห็นว่าเพื่อนเขามาครบกันหมดทุกคนแล้ว เพื่อนเขาหันมายิ้มให้เธออย่างเป็นมิตรแต่มีอยู่หนึ่งคนที่ไม่แม้จะมองด้วยซ้ำเอาแต่คุยกับเฮียฟีฟ่าด้วยท่าทีจริงจังมากและเท่าที่จำได้ผู้ชายคนนี้ไม่เคยยิ้มเลยสักครั้งนะ

เขานิ่งมากแต่หล่อได้ใจจนอยากจะรู้จักแล้วสิว่าตัวตนจริงเป็นคนยังไงกันแน่ เท่าที่จำได้นี่ก็คือหุ้นส่วนใหญ่ของผับนี้แล้วยังเป็นนักธุรกิจดาวรุ่งจากตระกูลที่ร่ำรวยติดอันดับของประเทศที่โสดสนิทอีกด้วย เพื่อนกลุ่มนี้ดีทุกคนจริงๆแต่คนที่เธอควรสนใจคือเฮียฟีฟ่าพ่อเสือตัวร้ายที่จ้องมองกันด้วยแววตาดุคล้ายว่าไม่พอใจเพียงเพราะแอบมองเพื่อนของเขา

แต่เขามีสิทธิ์ไม่พอใจด้วยเหรอ?

"คงไม่ได้คิดอยากได้เพื่อนเฮียนะ!" แววตาเธอชัดเจนว่าสนใจใครซึ่งเขาไม่แปลกใจแต่ก็ไม่พอใจเหมือนกันที่ต้องมาทนเห็นอะไรแบบนี้ต่อหน้าต่อตา

"ถึงมันจะโสดก็ใช่ว่ามันจะนิยมกินต่อจากเฮียนะแป้ง"

"มันจะมากไปแล้วนะเฮียฟีฟ่า!"

"แล้วมองมันทำไมละ!?"

"ก็แค่สนใจ! เฮียฟีฟ่ากับแป้งไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยถ้าแป้งจะสนใจใครมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดนี่!"

"ก็จริงอย่างที่แป้งพูดนะแต่ว่านั่นน่ะเพื่อนเฮียจะทำอะไรเกรงใจกันหน่อยสิ เขี้ยวเล็บของแป้งใช้กับคนอย่างมันไม่ได้หรอกหรือต่อให้แก้ผ้าตรงหน้ามันก็ไม่เอา!"

"...ลองดูไหมละ?"

"ก็ลองดูแป้งถ้าไม่คิดว่าจะเสียใจทีหลัง!" ความต้องการของคนมันห้ามไม่ได้เขารู้ดีแต่นี่คือเพื่อนสนิทของเขาเธอจะมองด้วยแววตาคล้ายว่าจะอยากจะจับกินไม่ได้

การที่เขาเตือนเพราะความหวังดีเนื่องจากคนอย่างไอ้น่านมันไม่พูดไม่คุยก็จริงแต่ถ้ามันหมดความอดทนเมื่อไรคำว่านรกยังจะน้อยไปสำหรับคุณหนูอย่างเธอ

นอกจากเลขาไอ้น่านมันไม่สนใจใครทั้งนั้น!

...คิดว่าตัวเองเก่งนักเหรอ?

น่านปรายตามองเพื่อนด้วยความหนักใจกับปัญหาเดิมอีกแล้วทั้งที่เรื่องของตัวเองก็เครียดมากเกินกว่าจะหาทางออกได้ถ้ายังมีปัญหาเพราะผู้หญิงอีกคราวนี้เขาคงประสาทกินแน่นอน

ฟีฟ่ามันรู้จักนิสัยด้านเลวร้ายของเขาดีแต่ไม่ได้รู้จักหมดทุกด้านแล้วคนอย่างแป้งที่มองเขาราวกับเป็นขนมหวานแบบนั้นคงจะคิดอยากลิ้มลองสิท่าเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนกันนิสัยอาจจะ คล้ายกัน

แต่เขาไม่ใช่คนจะกินง่ายๆเหมือนฟีฟ่านะ!

"ไอ้ฟีฟ่าเสาร์นี้ห้ามลงรูปที่เห็นหน้ากูนะเดี๋ยวมีคนเห็น"

"หมายถึงอินวาเหรอ?"

"เออดิ! แล้วมึงก็เลิกอ่อยเลขากูได้แล้วไม่งั้นแดกส้นตีนแน่"

"กูนี่นะอ่อย! ไอ้สัตว์น่านมึงน่ะขี้หวงเกินไปแค่มองนิดหน่อยก็ผิดละ มึงต้องเข้าใจนะว่าอินวาสวยมากเสน่ห์ก็แรงจะให้ฝืนตัวเองยังไงไหววะ!?"

"ไอ้เหี้ยนั่นคนของกูส่วนของมึงน่ะ...กูว่าคงอีกไม่นานหรอก!" เพราะเขาเห็นแววตาไม่พอใจอย่างชัดเจนคล้ายว่าหวงโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกเลยสักนิด

แป้งยกแก้วเหล้ากระดกลงคอแต่มองเธอน่ะกำแน่นเชียวตอนฟีฟ่ามันบังอาจพูดถึงเลขาแสนดีของเขา

น่านขยิบตาเล็กน้อยให้เพื่อนรู้ตัวว่าตอนนี้คนในวงแขนมันน่ะกำลังไม่พอใจแล้วยิ้มมุมปากอย่างรู้ใจว่าควรจะเล่นแผนไหนไปต่อ

ฟีฟ่าฉีกยิ้มกว้างตอบรับเพื่อนที่ครั้งนี้ไม่หงุดหงิดเพราะเขาพูดถึงเลขาของมันแต่แววตาชั่วของมันน่ะบอกให้รู้ว่าแป้งกำลังไม่พอใจอยู่

แกล้งให้หึงจะได้ไม่ต้องไปสนใจใคร!

...จริงไหม?