Midnight Talk
ผมดูข่าวผ่านหน้าจอโทรทัศน์เห็นซายะถูกรุมล้อมด้วยนักข่าวก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เพราะว่าผมฟังญี่ปุ่นไม่ค่อยออกสิ่งที่จับใจความได้จึงติดๆขัดๆ
ผมตัดสินใจปิดทีวีเพราะดูไปก็เท่านั้น อีกอย่างมันไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องให้ความสนใจ การแจ้งเตือนในเฟสบุ๊คทำให้ผมต้องกดเข้าไปดูพบว่ามีคนส่งข้อความมามากมาย ส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนที่มหาลัยเก่าและเฮียเดย์ที่ก็ส่งมาถามว่าอยู่ไหนสั้นๆ ผมกดเข้าไปอ่านและลังเลว่าจะตอบไปดีมั๊ย แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจตอบกลับไป
'ผมอยู่ญี่ปุ่น เฮียไม่ต้องเป็นห่วง ผมสบายดี'
ถึงแผลในใจจะยังไม่หายและมีบ้างที่เข้าไปส่องไอจีของเมล่อนด้วยความคิดถึง ผมปิดโน๊ตบุ๊คก่อนจะพับฝาปิด ถึงจะอยากดูความเป็นไปของคนที่อยู่ไทยมากแค่ไหนแต่ผมก็ตัดสินใจล้มเลิกความคิดนั้นและล้มตัวนอนแทน
ก็อกๆๆ!
เสียงเคาะประตูทำให้ผมต้องลุกจากเตียงและเดินไปส่องดูว่าใครมา ผู้หญิงในชุดพยาบาลรูปร่างเล็ก ใบหน้าขาว
