มือหนาปิดกระดุมเสื้อผิดๆ ถูกๆ โดนตรงนั้นนิด ตรงนี้หน่อย แต่เขาก็ค่อยๆ ทำไปจนปิดครบทุกเม็ด ใครจะมีกะจิตกะใจหื่นกับคนไม่มีเรี่ยวแรงจนแทบไม่มีสติแบบนี้กันล่ะ
“อื้อ…ปวด” เสียงครวญครางแผ่วเบาที่หลุดออกจากปากบาง ทำให้คนที่กำลังจะเดินออกไปหายาข้างนอกหยุดชะงัก เขากลับเข้ามานั่งข้างๆ เธอบนเตียง ก่อนจะยกหลังมือขึ้นอังหน้าผากโหนกเนียน เพื่อวัดดูอุณหภูมิ ครั้นไม่เห็นว่าหญิงสาวมีไข้หรือตัวร้อน สีหน้าหล่อเหลาที่เคยกังวลก็ค่อยผ่อนคลายลงบ้าง
“ซินนี่ เป็นยังไงบ้างครับ หืม” เขาถามขณะอังหลังมือไปตามลำคอยาวระหง ครั้นแน่ใจว่าเธอไม่มีไข้แน่ๆ จึงได้เปลี่ยนเป็นจับปลายผมที่รุงรังปิดหน้าตา ออกไปทัดหูให้อย่างแผ่วเบา
“ซินนี่ปวดท้อง ซินนี่อยากเข้าห้องน้ำอีกแล้ว เอ็ด…ช่วยซินนี่ด้วย ซินนี่ปวด ฮือๆ”
“เดี๋ยวผมจะไปซื้อยาแก้ท้องเสียมาให้นะ” เขาบอกก่อนหุนหันจะลงจากเตียง แต่คนไม่มีแรงก่อนหน้า ก็รวบรวมแรงกายแรงใจ ทะยานขึ้
