“อุ๊ย! เอ็ดยังไม่หลับหรือคะ” ถามเขาเสียงเบาหวิว กลัวเหลือเกินว่าจะทำให้อีกฝ่ายโมโหร้ายขึ้นมา จากการถูกรบกวนนิทราอันแสนสุข
“ไม่”
เอ็ดเวิร์ดตอบสั้นๆ ก่อนจะฝังจุมพิตลงบนปากอิ่ม ซึ่งแค่นั้นก็เท่าให้ซีลีนารู้แล้วล่ะว่าทำไมเขายังไม่หลับจริงๆ โดยที่เธอยังไม่ทันดิ้นรน เขาก็ดึงเอาชุดนอนบางเบาสายเดี่ยวหลุดออกไปจากร่างบางได้แล้ว
“ก็ไหนพรุ่งนี้คุณต้องประชุมแต่เช้าไงคะ” ประท้วงเสียงสั่น ครั้นปากหยักระดมจูบลงมาตามใบหน้าและลำคอ จนคนโดนกระทำอ่อนระทวย
“ช่างสิ ใครสนกันล่ะ”
จบข่าว! เอาแต่ใจไม่มีใครเกินเลยจริงๆ อีตาคนนี้ ซีลีนาคิดอย่างเหนื่อยใจ แต่เพียงไม่นาน ความสามารถในการคิดอ่านทั้งหมดก็ต้องสูญสลาย เมื่อร่างกายร้อนผ่าวราวกับจับไข้ จากฤทธิ์เดชของคนที่ไม่สนใจอะไร นอกจากเรือนกายของเธอที่เปลือยเปล่าอวดสายตา
เป็นช่วงเวลาแห่งความหฤหรรษ์ ที่ทั้งคู่สร้างสรรค์ร่วมกัน แม้อีกฝ่ายจะขัดเขิน เงอะงะ แต่ความเชี่ยว
