ซินเนียถูกพามาโรงพยาบาลหลังจากที่เสร็จกิจ ตอนนี้เธอนั่งรออยู่ที่หนา้ห้องตรวจของอาหมอภาค เพื่อนพ่อที่สนิทกันค่อนข้างมาก ท่านไม่ได้ตรวจให้โดยตรงแต่มีหมอสูติที่เก่งอันดับหนึ่งของที่นี่ ที่หมอภาคเตรียมไว้ให้หลานชาย
"คุณครินต์เชิญด้านในได้เลยค่ะ" พยาบาลสาวเดินออกมทต้อนรับอย่างี่เพราะคุ้นหน้าคุ้นตากับชายหนุ่มพอสมควร
"ยิ้มหวานเชียว" และมันเกิดทำให้ซินเนียที่อารมณ์ไม่คงที่อดที่จะแซะไม่ได้
"คิดมากหน่า"
"หึ! ทีนายไม่คิดเลยสิ งั้นถ้ามีคนยิ้มให้ฉันบ้างล่ะ"
"โอเค ๆ ครินต์ขอโทษครับ เข้าไปข้างในกันนะ" เขาไม่เถียงกลับน่าจะเป็นเรื่องที่ดีกว่าเพราะไม่อยากทำให้เธอต้องหงุดหงิดมากกว่านี้
"เหอะ ถ้ารำคานมากก็ไม่ต้องพามาตรวจ ฉันจะกลับ" ซินเนียสะบัดแขนของครินต์ออกเพราะคิดว่าเขาตัดความรำคาน แต่ครินต์กำแขนของเธอไว้แน่น
"อย่าดื้อนะซินเนีย ครินต์ยอมแล้ว" นึกว่าจะเก่ง สุดท้ายก็เสียอ่อนกับเธออยู่ดี
จากนั้นทั้งคู
