ถึงซินเนียจะพูดแบบนั้นออกไปแล้วก็ตาม แต่ใช่ว่าครินต์จะยอมปล่อยเธอไป เขายังคงกักขังเธอเอาไว้ และตั้งแต่วันนั้นชายหนุ่มไม่เคยปล่อยให้เธอนั้นได้คาดสายตาเลยแม้แต่วินาทีเดียว
"ฉันจะออกไปดื่ม"
"ไม่ต้องไป" ครินต์เงยหน้าจากกองเอกสารที่เขาเอามาทำที่คอนโด
"นายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้ ไหนบอกว่าถ้าฉันอยากจบมัน ฉันทำได้เลย"
"นั่นมันก่อนหน้านั้น" เขาตอบกลับนิ่ง ๆ และมองเธอที่เตรียมตัวจะออกไปข้างนอก
"ไปเปลี่ยนชุดแล้วมานอนเถอะ ถ้าฉันไม่อนุญาต ยังไงเธอก็ไม่ได้ไปไหนอยู่ดี" เขาก้มลงทำงานของตัวเองต่อโดยไม่สนใจซินเนียที่ยืนหน้างอ
"นายทำแบบนี้มีความสุขจริง ๆ เหรอครินต์ ฉันไม่ได้รักนาย นายยังคิดที่จะดึงฉันไว้อีกงั้นเหรอ?" ร่างแกร่งหยุดชะงัก แต่ไม่เงยหน้ามองคนพูดเลย เขาตั้งสติและทำงานต่อพยายามจะไม่สนใจคำพูดเหล่านั้น
"นายกักฉันไว้ได้ก็แค่ตัว เรื่องนี้นายควรรู้"
"ฉันรู้ แต่ถ้าเธออยู่กับฉัน ใจเธอก็ไปไหนไม่ได้ทั้ง
