ฉันตื่นมาในเช้าวันใหม่นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่แสนแย่ในเมื่อคืนยอมรับว่าฉันตกใจและไม่คิดว่าเถื่อนจะทำแบบนี้กับฉัน ไม่เหมือนครั้งนั้นที่ฉันปากกล้าไปท้าเถื่อนตอนนั้นเถื่อนเบามือทะนุถนอมฉันจนสุดท้ายเถื่อนบอกจะรอ รอจนฉันพร้อมความไว้ใจฉันให้เถื่อนไปจนหมดเพราะเถื่อนทำให้เห็นว่าเขาทำได้จริง แต่ในตอนนี้ความไว้ใจของฉันมันแตกสลายความเชื่อใจที่เคยมีมันไม่มีอีกแล้ว
ฉันก้าวขาลงจากเตียงเบาๆ เพื่อไม่ให้เถื่อนตื่นพร้อมกับหยิบของตัวเองทั้งเสื้อผ้ากระเป๋าเครื่องสำอางรวมถึงสายชาร์จโทรศัพท์และของอื่นๆ ของฉันทำทุกอย่างด้วยความเงียบเพื่อไม่ให้เถื่อนตื่นเพราะฉันไม่พร้อมคุยกับเถื่อนตอนนี้ หลังจากออกจากห้องของเถื่อนฉันก็ตรงมาห้องของตัวเองจากนั้นก็ทิ้งตัวลงบนเตียง ให้สมองมันย้อนคิดถึงเรื่องราวของเมื่อคืน...
“ฮึก…ฮืออ…เถื่อนใจร้ายที่สุด” น้ำตาฉันไหลลงมาทันทีเมื่อเหตุการณ์เมื่อคืนไหลย้อนเข้ามาในความคิด
“ฮือ” เสียงร
