“ไม่เอาอะเถื่อนข้าวจะทิ้งเถื่อนได้ไง” ฉันพูดขึ้นทันทีเพราะฉันไม่อยากทิ้งเขาไปไหน ตอนนี้เถื่อนมีคนเดียวแต่อีกฝั่งมีห้าคนจำนวนหนึ่งต่อห้าจำนวนไม่ใช่น้อยๆ นะ
“กูบอกให้ไปไงข้าววิ่งไปให้ไกลไปเร็ว” แต่เหมือนเถื่อนจะไม่ฟังที่ฉันพูดเขาเอาแต่ไล่ฉันแต่เมื่อเห็นสีหน้าเอาจริงเอาจังของเถื่อนฉันก็รีบวิ่งออกมาหาที่คนเยอะๆ ทันที เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตามมาฉันก็ร้องเรียกขอความช่วยเหลือจากที่รปภ.ทันที
“พี่คะช่วยด้วยแฟนหนูเขาโดนหาเรื่องอยู่ฝั่งนู้นค่ะ” ฉันพูดอย่างลนลานพร้อมทั้งชี้ไปฝั่งที่เถื่อนอยู่ส่วนพี่รปภ.ก็เปิดกล้องวงจรปิดก่อนจะประสานงานกับคนอื่นๆ ทันที
ฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินตามพี่รปภ.มาจนฉันเห็นเถื่อนลางๆ ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาเถื่อนทันทีตอนนี้เถื่อนอยู่คนเดียวไอ้พวกนั้นห้าคนหายไปหมดแล้วแต่สภาพเถื่อนดูไม่ดีเลย
“เถื่อนเจ็บไหม” ฉันพยุงตัวเถื่อนที่สภาพดูไม่ค่อยดีนักขึ้น
“มึงเป็นไรไหมข้าว” คำถามเถื่อนทำฉันน้ำต
