5 เดือนผ่านไป
“ดูแลตัวเองดีๆ สังคมมหาลัยน่ากลัวกว่าที่มึงคิดนะข้าว” เถื่อนบอกฉันขึ้นทันทีขณะจอดรถที่หน้าคณะ
และใช่ค่ะทุกคนวันนี้ฉันมามหาลัยวันแรกซึ่งวันนี้เป็นวันรับน้องของฉัน
“รู้หน่าข้าวโตแล้วนะ” ฉันตอบกลับไปทันทีเพราะเถื่อนพูดเรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อวาน
“กูก็อดห่วงไม่ได้มึงเป็นเมียกูนะ” เถื่อนพูดขึ้นอีกครั้ง ก็รู้แหละว่าเป็นห่วงแต่นี่มหาลัยไม่ใช่ผับไม่ใช่บาร์ ที่ต้องห่วงเวอร์วังขนาดนี้
“ข้าวจะดูแลตัวเองดีๆ ตามที่เถื่อนบอก” ฉันตอบกลับไปทันทีเพราะฉันก็จะดูแลตัวเองดีๆ นั้นแหละ คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ
“ไปแล้วนะ” ฉันพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเปิดประตูลงจากรถเดินเข้าไปยังในคณะ
วันนี้เป็นวันรับน้องแน่นอนคงไม่มีการเรียนการสอน การเรียนจะเริ่มหลังจากรับน้องอีกสองวันหลังจากนี้และโชคดีที่มหาลัยนี้ไม่มีระบบโซตัสแต่จะเป็นการสานสัมพันธ์พี่น้องมากกว่า
“ชื่ออะไรคะ” รุ่นพี่ผู้หญิงที่นั่งเป็นสตาฟอยู่
