“กูรักมึงมากรู้ไหม กูไม่โอเคเลยที่ไอ้เหี้ยนั่นมาพูดถึงมึงแบบนั้น” ผมพูดออกไปหลังจากล้มตัวนอนลงบนเตียงข้างๆ ข้าวเจ้า
“ข้าวรู้”
“มึงแม่งจะสวยไปไหนวะผู้ชายจะเข้าหาตลอด” ผมพูดออกในเชิงหงุดหงิด ข้าวเจ้าสวยจริงๆ และดูเหมือนความสวยมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้วย
“จะรู้ไหมละ คนมันสวยอะเถื่อน” เธอตอบกลับมาทันทีเชื่อเขาเลย
“เข้ามหาลัยจะเป็นยังไงวะ ผู้ชายก็เยอะไม่ต้องเรียนเลยดีไหม” เพราะผมเองก็คงไม่ได้ไปเรียนมหาลัยกับเธอหรอก จบ ปวส.สอง ผมก็ต้องเข้าไปทำงานกันป๊าแล้ว คิดถึงตอนนั้นมันจะเป็นยังไงถ้าข้าวเจ้ามีคนเข้ามาจีบเยอะๆ
“ถ้าวันไหนเถื่อนทิ้งข้าวขึ้นมาทำไงอะ” เธอถามผมขึ้นอีกครั้ง อยากจะเขกหัวสักทีสองที
“เอาอะไรมาคิดว่ากูจะทิ้งมึง ทุกวันนี้หลงมึงฉิบหายอยู่แล้ว” ผมตอบกลับไปทันทีก่อนที่ใบหน้าสวยของคนข้างๆ จะแดงขึ้นสี น่ารักจริงๆ
“ไม่แน่หรอก อนาคตไม่แน่นอนนะวันนี้เรารักกันมากก็จริง เผลอๆ พรุ่งนี้เราอาจจ
