นอกใจ
1215 คำ
"จะเชื่อเขาได้จริงๆ เหรอเอ๋ย" ลูกกวาดยกมือขึ้นลูบต้นแขนของเพื่อนเบาๆ แค่เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าเอ๋ยไม่ได้สบายใจเลยสักนิด
"พี่แบล็คของเธอนี่ไว้ใจได้จริงๆ รึเปล่า รู้จักเขาดีแล้วใช่ไหมว่าเนื้อแท้เขาเป็นคนแบบไหนกันแน่" เอ๋ยน้ำตาคลอเบ้า ใบหน้าสวยได้แต่ส่ายไปมา
"ฉันไม่รู้เลยลูกกวาด ฉันไม่รู้ ไม่แน่ใจ ไม่..."
"ใจเย็นๆ ก่อนเอ๋ย ถ้าเราไม่สบายใจเราก็แค่ไม่ต้องเจอเขา คนที่ทำให้เรารู้สึกแย่ ไม่ควรมีบทบาทกับชีวิตของเราเลยสักนิด"
"แต่ฉันรักเขา"
"รัก? อย่าบอกนะว่าที่เธอยอมไปเรียนต่อที่เมืองนอกเพื่อรักษาระยะห่าง เธอคิดจะใช้บทของระยะทางพิสูจน์ผู้ชายคนนั้น" เอ๋ยเม้มปากแน่น
ครอบครัวของเธอและครอบครัวของแบล็ครู้จักกันเป็นอย่างดี ผู้ใหญ่เป็นฝ่ายอยากเกี่ยวดองจนทำให้คนทั้งสองคนต้องมาหมั้นกัน แต่สำหรับมุมมองของผู้หญิงอย่างเอ๋ย หากเธอไม่รักเธอจะไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด
ที่ยอมหมั้นก็เพราะรัก และเหตุผลที่ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเพราะอยากพิสูจน์ก่อนแต่งให้แน่ใจก่อนที่จะต้องลงเอยกันจริงๆ
"ฟังนะเอ๋ย คนทุกคนมันมีสังคมเป็นของใครของมัน เธอคิดยังไงถึงจะไปพิสูจน์คนที่อยู่ในสังคมแบบนั้น เธอรู้รึเปล่าว่าระหว่างทางของบททดสอบ สิ่งที่เธอจะได้รับมันอาจจะเป็นความผิดหวังและความเสียใจ"
"ฉันควรยอมแพ้ผู้หญิงคนนั้น ยอมปล่อยคู่หมั้นของตัวเองให้ผู้หญิงคนอื่นแบบนั้นเหรอลูกกวาด คนอย่างฉันต้องทำแบบนั้นจริงๆ ใช่ไหม" เอ๋ยตัดพ้อ
หากให้เทียบตัวเธอกับผู้หญิงคนนั้น อะไรก็คงมาเทียบกันไม่ได้ แล้วทำไมคนที่เพรียบพร้อมอย่างเธอต้องมาพ่ายแพ้ให้กับคนที่มาทีหลัง มันไม่ควรเป็นแบบนั้นเลย
.
.
.
BLACK CLUB
"มึง คนนั้นอย่างสวยเลยว่ะ" หนึ่งเสียงที่ดังขึ้นขณะที่จัสมินสาวเท้าเข้ามาทำงานของเธอ
VIP9 มีผู้ชายสองคนอยู่ตรงนั้น คนหนึ่งยิ้มให้เธอแบบอ่อยสุดๆ ขณะที่อีกคนมองนิ่งๆ สายตายากเกินกว่าจะคาดเดา
"สวัสดีค่ะ จัสมินนะคะ วันนี้มินขอดูแลนะคะ"
"ยินดีครับคุณจัสมิน ผมแมทธิวครับ" จัสมินยิ้มให้กับลูกค้าหนุ่มขณะโค้งศีรษะเบาๆ
"เอ่อ นี่เพื่อนผมครับ หมอ..."
"ลภัสครับ" ชายหนุ่มอีกคนแนะนำตัวเองก่อนจะขยับตัวเล็กน้อย
คนพูดน้อยและแสดงออกน้อยกว่าขยับตัวเพื่อเปิดทางให้หญิงสาวนั่งลงเคียงข้างเขา ส่งผลให้แมทธิวถึงกับชะงักไป
มันชอบเหรอวะ!
แบบนี้มันตัดหน้ากันนี่หว่า!
แมทธิวยกมือขึ้นเกาคางตัวเองเบาๆ ถึงอย่างนั้นก็แอบคว่ำปาก อยู่ๆ รู้สึกหมั่นไส้เพื่อนขึ้นมา
"มากันสองคนเหรอคะ"
"ใช่ครับ เพิ่งรู้ว่าร้านนี้พีอาร์สวยมาก ถ้ารู้แบบนี้จะมาบ่อยๆ เลยครับ"
"พีอาร์ที่ไหนก็เหมือนกันมั้งคะ" จัสมินยิ้มบาง มือเรียวหยิบแก้วเครื่องดื่มก่อนจะทำหน้าที่ของตัวเอง เสร็จสรรพจึงหย่อนตัวลงนั่งบนพื้นที่ที่ลูกค้าเปิดทางให้เธอนั่ง
กลิ่นน้ำหอมผสานกับกลิ่นกายสะอาดสะอ้านของคนข้างๆ แว๊บหนึ่งที่จัสมินชะงักไป
"ความเข้มของเหล้าพอดีมากเลยครับ น้ำหนักมือคุณจัสมินพอดีชะมัด"
"งั้นเหรอคะ" พีอาร์สาวหลุดขำ ที่ผ่านมาเธอก็ถูกลูกค้าป้อนขนมจีบแบบนี้บ่อยๆ จะบอกว่าชินแล้วก็คงได้อยู่เหมือนกัน
"แป๊บนะ ขอไปคุยโทรศัพท์ก่อน" แมทธิวชูมือถือที่มีสายเรียกเข้า หนุ่มหล่อยิ้มให้พีอาร์สาวเล็กน้อยก่อนจะรีบปลีกตัวออกไป
"คุณกำลังโดนแอบถ่าย"
"หืม?" จัสมินเลิกคิ้วมองคนข้างๆ เลยมีโอกาสได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาเต็มๆ ตา
"คุณว่าอะไรนะคะ"
"คุณ กำลังโดนแอบถ่าย"
"ใครคะ" ขณะถาม ทว่าลูกตากลมสวยกลอกกลิ้งไปมาบนเสี้ยวใบหน้าของหนุ่มหล่อ
"คงเป็นเพื่อนร่วมงานของคุณมั้งครับ" พอได้ยินแบบนั้น จัสมินเข้าใจทุกอย่างทันที
ใบหยกผงะเมื่อโดนจับได้ พอเห็นว่าจัสมินจ้องมอง พีอาร์สาวจึงรีบถอยกลับออกไป
"บ้าชะมัด" จัสมินบ่นอุบขณะยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเองเบาๆ
"มีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่า"
"ไม่มีค่ะ"
ครืด~
เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์เป็นสาเหตุที่ทำให้จัสมินละสายตาจากคู่สนทนา นิ้วสวยกดเปิดข้อความที่ถูกส่งต่อ หน่วยตากลมสวยถึงกับเบิกโพลง
ภาพที่เห็นเบื้องหน้า คือภาพที่เสี่ยแบล็คคุกเข่าแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครไม่รู้แต่ที่รู้ๆ ใบหน้าของคนในภาพ คือคนที่กำลังคบอยู่กับเธอ
"เสี่ย..." ดวงตากลมโตกระตุกวูบ ครั้นจะทำอะไรสักอย่างที่เป็นการสืบหาความจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เห็นในภาพมันหมายความว่ายังไง
เบอร์โทรของริกเตอร์กลับซ้อนเข้ามาพอดี
"ฮัลโหล..."
[ พี่มินยุ่งอยู่ไหมครับ ]
"มีอะไรรึเปล่า ตอนนี้พี่ทำงานอยู่"
[ เลิกงานแล้วจะกลับบ้านเลยหรือเปล่าครับ หรือมีธุระที่ไหนต่อรึเปล่า ]
"คือว่าพี่..." จัสมินปล่อยเสียงให้ขาดห้วงกลางอากาศ
คืนนี้เธอมีนัดกับเสี่ยแบล็ค เขาบอกว่าหลังจากที่เสร็จธุระเขาจะกลับมารับเธอที่นี่ ไม่มีใครรู้ว่าถึงตอนนี้แล้วจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือเปล่า
คำตอบนี้เธอไม่สามารถตอบได้ เขาคนนั้นต่างหากที่ควรมาตอบคำถามเธอ
[ ถ้าพี่มินไม่มีธุระที่ไหนต่อ กลับมากินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันนะครับ ผมอยากกินก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟร้านเดิมของเรากับพี่มินอีก ]
"อ๋อ อื้อ โอเค"
[ ถ้าอย่างนั้นพี่มินก็ทำงานเถอะครับ ผมไม่กวนแล้ว ]
"โอเค แล้วเจอกันที่บ้านนะ" จัสมินละโทรศัพท์ออกจากหู ลูกค้าที่เธอกำลังดูแลเลือกที่จะรับฟังอยู่เงียบๆ เธอถึงกับลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเขายังอยู่ เพราะเขาเล่นไม่พูดอะไรเลย
"ช่วยชงเหล้าให้ผมอีกสักแก้วได้ไหมครับ"
"ค่ะ" คนที่กำลังมึนงงกับเรื่องที่ทำให้ตกใจตอบรับเสียงเบา ถึงอย่างนั้นก็รีบหันไปจัดการกับหน้าที่ของตัวเอง
"ถูกแฟนนอกใจเหรอ?"
"เปล่าค่ะ"
"แต่สีหน้าของคุณมันบ่งบอกว่าเรื่องทุกอย่างเป็นแบบนั้นนะ"
"เรื่องไร้สาระน่ะค่ะ นี่ค่ะ เครื่องดื่มของคุณ"
"ผมแนะนำให้คุณโทรกลับไปถามเขาให้รู้เรื่องนะ"
"ฉันไม่..."
"ทุกวันนี้คนทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกันนะครับ ทำไมต้องยอมถูกทำร้ายแค่ฝ่ายเดียว"
"แค่ภาพใบเดียว มันตัดสินอะไรไม่ได้หรอกค่ะ"
"แต่ถ้ามันทำให้คุณร้อนใจได้ ผมว่าคุณไม่ควรปล่อยผ่านนะ อย่าโง่สิคุณ ทำไมต้องยอมให้เขาทำร้ายด้วย ถ้าเป็นผมจ้างผมก็ไม่ยอม"
- ผู้เขียน
