“คุณโอเคหรือเปล่า”
“…” คำถามจากคนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือไม่ได้ทำให้จัสมินรู้สึกดีขึ้นมาเลยสักนิด
ยังรู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้น ยังคงเสียใจกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเผชิญมา มันยากเกินกว่าจะปรับตัวจริงๆ
“ถ้ามีคนทำร้ายคุณ บอกผมได้นะ เราควรแจ้งความ ผมจะอยู่ข้างๆ คุณเอง”
คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย จะมีใครใจดีได้อย่างคนข้างๆ เธอในตอนนี้อีกไหมนะ
เธอเฉย แต่เขาไม่เฉย!
เธอเหนื่อย แต่เหมือนว่าเขาจะไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยเอาซะเลย!
“ผมมีเพื่อนที่พอจัดการเรื่องนี้ได้ ถ้าคุณ…”
“ช่างมันเถอะค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรมาก” คิ้วดกเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อได้คำตอบ แต่ในยามที่ตาคมพยายามเหลือบมองรอยฝ่ามือบนใบหน้า คนตัวเล็กกว่าก็รีบเบือนหน้าออกไปอีกทาง เป็นการจบปัญหาในแบบที่ลภัสไม่ค่อยชอบใจเลย
“ผมมีพี่สาวนะ พี่สาวที่รักน้องมากๆ เหมือนที่คุณรักน้องชายของคุณ” จัสมินไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าพลขับที่พาเธออกมาจากผับได้ค่อนข้
