“เสียมารยาทมากแล้วนะลูกกวาด!”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณภัส ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ” จัสมินรั้งคนที่ออกเสียงตวาดเพื่อเป็นการยุติทุกอย่าง
นี่มันแค่เริ่มต้น สถานการณ์มันอาจจะเลวร้ายมากกว่านี้ แค่นี้เธอต้องฝึกตั้งรับให้ไหว ในอนาคตมันจะได้ไม่มีปัญหา ก็ได้แต่ภาวนาว่าเธอจะไม่ถอดใจซะก่อนแค่นั้นจริงๆ!
ลูกกวาดขึ้นไปนั่งเคียงข้างผู้เป็นพี่ชายในตำแหน่งข้างคนขับ รอยยิ้มเยาะแห่งชัยชนะผุดขึ้นบนมุมปากบางเล็กน้อยในยามที่คนตัวเล็กจงใจหันกลับมามองหลัง
แต่จัสมินปล่อยผ่าน ยังพยายามมองว่าเรื่องที่ลูกกวาดทำมันเป็นอะไรที่โคตรไร้สาระเลย!
ลภัสเลือกส่งจัสมินก่อน เขาคิดว่าการแยกคนสองคนออกจากกันก่อนคือสิ่งที่ควรทำมากที่สุด ตอนนี้ลูกกวาดไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ไม่น่ารักเหมือนแต่ก่อน และยังเชื่อเสมอว่าถ้ามีการปรับความเข้าใจกันดีๆ ทุกอย่างมันก็อาจจะดีกว่านี้
“รอพี่อยู่ตรงนี้ ไม่ต้องตามลงไป” ลภัสบอกผู้เป็นน้องเมื่อขับรถมาถึงบ้านข
