เอวสอบเริ่มอีกครั้งด้วยการขยับเนิบนาบ ถอนออกจนเกือบสุดตามด้วยการกระแทกกระทั้นตอกตรึงเข้ากับช่องทางรักจนสุดความยาวของมัน ร่างบอบบางสั่นเทิ้มขึ้นมาอีกครั้ง พอๆ กับเสียงครวญครางที่เล็ดลอดออกมาดังแข่งกัน
เพิ่งรู้ในตอนนี้ว่าหมอลภัสกินดุและกินจุมาก ข้าวผัดบนกระทะถูกทิ้งขว้าง ปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นโดยไม่มีทีท่าว่าสองร่างที่กอดเกี่ยวกันจะผละออกจากกันเพื่อไปกิน
********
“ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้มินมาอยู่กับผมจริงๆ นะ มินคุยกับริกเตอร์ก่อนก็ได้ ผมรอได้ แค่อยากบอกให้รู้ว่าผมอยากให้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ”
“รับทราบค่า ยังไงขอคุยกับริกก่อนนะคะ พวกคุณคุยกันแค่สองคนฉันไม่รู้เรื่องด้วยเลย”
“ได้เลยครับ ถ้ามินง่วงปรับเบาะลงแล้วหลับได้เลยนะ ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวผมจะปลุกเอง” คนตัวเล็กคลี่ยิ้มพลางพยักหน้าหงึกหงัก
อ้อนเล็กน้อยด้วยการโน้มใบหน้าไปซบท่อนแขนแกร่ง ถึงขั้นนี้กันแล้ว มันคงไม่ผิดและไม่แปลกหรอกที่เธอจะปรับตั
