ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 24
“ท่านจะใส่แต่เนื้อลงไปไม่ได้ บ๊ะจ่างมันจะต้องมีข้าวด้วย หากท่านอัดแน่นไปด้วยเนื้อหมู ไข่ และถั่วจนแน่นแล้ว ท่านจะเอาข้าวใส่ตรงไหน” ป๋อเฉิงบ่น เมื่อเห็นว่าไป่ถิงถิงยัดเอาแต่เครื่องเคียงใส่จนแน่นใบไผ่
“ก็ข้าอยากกินแบบนี้นี่นา ถ้าข้าใส่ข้าวเยอะกว่า ข้าก็ต้องอิ่มเร็วน่ะสิ” ไป่ถิงถิงเถียง
ป๋อเฉิงถอนหายใจ “เช่นนั้นท่านอยากทำแบบไหน ท่านทำตามใจตนเองเถิด ข้าจะไม่บ่นท่านอีกแล้ว” ป๋อเฉิงหันไปใส่ใจกับบ๊ะจ่างที่อยู่ในมือของตนเอง
ไป่ถิงถิงเบะปาก “ข้าเอาออกก็ได้ ไม่ใช่เพราะกลัวเจ้าจะบ่นหรอกนะ ข้ากลัวว่ามันจะทำได้น้อยต่างหาก”
“น้อยแล้วอย่างไร มีแค่ท่านกับข้าเท่านั้นที่กิน เทพเซียนองค์อื่นหรือแม้กระทั่งท่านมหาเทพนั้น ไม่จำเป็นต้องกินอาหารอย่างเราด้วยซ้ำ”
ไป่ถิงถิงร่อนคาง “อย่างไรเสียพวกเขาก็ต้องอยากชิมฝีมือข้าอยู่แล้ว”
“ฝีมือท่าน?” ป๋อเฉิงเล
