เสียงคุยภายในแผนกเจื้อยแจ้วตามด้วยเสียงเลื่อนเก้าอี้ออก พนักงานพากันเก็บของและสะพายกระเป๋าเดินออกจากแผนกไป ลัลลนามองนาฬิกาที่ฝั่งขวาล่างของจอคอมพิวเตอร์ก่อนจะเห็นว่าเป็นเวลาเลิกงานแล้วจึงเซฟไฟล์และปิดคอมพิวเตอร์ เธอเก็บสัมภาระเข้ากระเป๋าก่อนจะเห็นว่าศานต์เดินมาหาพร้อมกับรอยยิ้มประจำตัว
“วันนี้ขอโทษที่ทำให้คุณเลิฟหงุดหงิดและเหนื่อยกับผมทั้งวันเลยนะครับ” ศานต์กล่าว เนื่องด้วยวันนี้ลัลลนาต้องมาคอยสอนงานเขาและเป็นพี่เลี้ยงที่คอยดูแลตลอดทั้งวัน
“ไม่เป็นไรค่ะศานต์ เลิฟเข้าใจความรู้สึกน้องใหม่ที่เพิ่งเข้ามาทำงาน” ตอนที่เธอเห็นคนอื่นต่อว่าผลงานของศานต์ที่ทำผิดพลาดก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปชี้แนะและบอกทิศทางที่ถูกต้องให้กับเขา
“ขอบคุณมากครับ” ชายหนุ่มดีใจที่เจอเพื่อนร่วมงานที่ดีอย่างลัลลนา เขาอดไม่ได้ที่จะขอบคุณเธอสักพันรอบ ทำเอาเธอเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก ยกมือปรามอีกฝ่าย แต่แล้วเสียงเข้มของใครบางคนก็ด
