“ถ้าอย่างนั้นเรากลับก่อนนะ” ศานต์เอ่ยลาก่อนจะเดินออกไปจากตรงนี้ แต่แล้วเขาก็หันกลับมาหาเธออีกครั้ง ก่อนจะพูดประโยคทิ้งท้าย “ถ้าเจ็บอีกก็โทรมาร้องไห้ได้นะ”
ลัลลนาพยักหน้าในความหวังดีของเขา ก่อนจะหันมามองคนข้างกายที่ยังคงจับมือเธออยู่ จากนั้นจู่ ๆ เขาก็ออกแรงดึงมือเธอพาเดินออกจากโรงแรม
“คุณจัมพ์จะพาฉันไปไหนคะ”
“ไปคอนโด”
“คอนโดใครคะ อย่าบอกนะคะว่าคอนโดคุณจัมพ์” ลัลลนายื้อยุดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจะพาเธอไปที่นั่น จักราเทพหันมาถาม
“ทำไมล่ะ”
“ฉันจะกลับไปนอนคอนโดตัวเองค่ะ” เธอบอก
“นอนที่ไหนก็เหมือนกันนั่นแหละเลิฟ เธออย่าเรื่องมากได้ไหม เดี๋ยวฉันก็จับกดตรงนี้เสียเลยนี่”
“อย่านะคะ” ลัลลนากัดฟัน
“พาฉันไปบ้านเธอสิ ไปแนะนำให้แม่กับพ่อเธอรู้จักฉัน” จักราเทพเอ่ยขึ้นมาพลางดึงร่างบางมาแนบชิด นัยน์ตาคู่สวยเหลือบมองเขาอย่างงุนงง
“จะให้แนะนำว่าคุณเป็นใครคะ”
เขาทอดถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย
“จะต้องให้ฉั
