10
1412 คำ
บริษัทนำเข้าและส่งออก Jewelry ระดับโลก
"สวัสดีครับท่านรองประธาน"เลขาสุดหล่อทักทายเจ้านายหนุ่มที่มีอายุน้อยกว่าเขาห้าปี
"ครับ"ทักทายตอบกลับด้วยใบหน้าไร้อารมณ์เช่นเคย
ยุงเลขาคนสนิทที่ทำหน้าที่ตามคำสั่งได้อย่างดีไม่เคยบกพร่องเดินตามท่านรองประธานเข้ามาในห้องทำงานของผู้เป็นเจ้านาย เพื่อรายงานความเป็นไปของงานที่ได้รับมอบหมาย
" Jewelry ตัวใหม่ออกมาแล้วนะครับ แบบผมวางไว้ให้อยู่บนโต๊ะ แล้วก็ Jewelry รหัส 502 เราได้เริ่มต้นวางขายสัปดาห์หน้าครับ ส่วนตอนบ่ายท่านรองประธานมีนัดกับคุณหวังนะครับ คุยเรื่องจิวเวอร์รี่รหัส 412" ยุงรายงาน งานที่ได้รับมอบหมายให้เจ้านายอย่างคล่องแคล่วถูกต้องและแม่นยำ
เคียส์ฟังการรายงานของเลขายุงเสร็จ ก็เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร แนะนำเลขาคนใหม่ แล้วจึงก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารต่อ
"อืม อ่อฉันลืมแนะนำคนนี้คือเลขาที่จะรับหน้าที่ติดตามฉันตลอด24ชั่วโมงหรือมาช่วยนายทำงานนั่นแหละ นายมีงานอะไร ก็สอนเขาทำได้เลยถ้าเก่งขึ้นแล้วนายก็มอบหน้าที่ให้เขาทำละกัน อ่อ เขาชื่อ แองกัส แบรมสัน หรือ เรียกว่า เฟียก็ได้ ส่วนเฟียนี่คือเลขาคนสนิทของฉัน ชื่อพี่ยุงนายจะต้องทำงานร่วมกันกับเขาเรียนรู้จากพี่เขาเยอะๆ เพราะพี่เขาเก่งมาก"
หลังจากเจ้านายแนะนำทั้งสองแล้ว ยุงเลยหันหน้าไปยิ้มทักทายเฟีย เฟียยิ้มตอบกลับพอเป็นพิธีแล้วพากันเดินออกนอกห้อง
"สวัสดีครับพี่ยุง"เฟียทักทายอีกรอบเมื่อออกมาด้านนอก
"สวัสดีครับ น้องเฟีย" ยุงยิ้มรับเด็กหนุ่มที่มีใบหน้าสวยชวนมองหากไม่บอกว่าเป็นผู้ชายเขาคงคิดว่าเป็นผู้หญิง
'แต่หน้าดูซีดๆ แฮะ'
"นี่ โต๊ะทำงานของ น้องเฟีย นะครับ " ยุงผายมือไปที่โต๊ะประจำตำแหน่งเลขาท่านรองประธานอีกตัวที่อยู่ข้างๆ กันกับโต๊ะของเขาเอง
"ครับ" เฟียมองตามมือพี่ยุงไปเห็นโต๊ะที่วางอยู่ก็อดปลื่มใจไม่ได้ที่มีหน้าที่การงานและมีโต๊ะประจำตำแหน่งเป็นของตัวเอง เฟียยิ้มรับแต่ก็ต้องหุบยิ้มลงเพราะอดคิดไม่ได้ว่าเขาเสียตัวเลยได้ตำแหน่งนี้มาหรือเปล่า
"ชอบ ไหมครับ" เฟีย สะดุ้งเล็กน้อยเพราะมัวแต่เหม่อลอยนึกเรื่องที่ชวนปวดใจ
"ชะ ชอบครับถูกใจมากครับ"
"เอาละเรามาเริ่มงานกัน" เฟียตั้งอกตั้งใจฟังสิ่งที่พี่ยุงเลขาของท่านรองประธานโรคจิตอธิบายงานที่เราจะต้องทำเมื่อมาเป็นเลขาท่านประทาน
"น้องเฟียเก่งมากเลยนะครับ ที่เข้าใจ และแยกสี Jewelry ออก" (ﾉ*°▽°) ﾉยุงอดทึ่งไม่ได้ที่เด็กคนนี้มีความจำและเข้าใจเนื้องานภายในระยะเวลาอันสั่น ตอนตัวเขามาเป็นเลขาใหม่ๆ กว่าจะจำได้ต้องใช้เวลาเป็นเดือนๆ
'มิน่าท่านรองถึงให้มาเป็นเลขาช่วยเขาอีกคน'
"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ พี่ยุงสอนดีต่างหาก"เฟียส่งยิ้มอ่อนหวานละลายใจตามแบบฉบับของตัวเองไปให้
ยุงแอบคิดในใจว่าเด็กคนนี้ทั้งฉลาดและอ่อนน้อมท่อมต้น เขารู้สึกถูกชะตาและถูกใจมากที่มีคนแบบนี้มาช่วยงาน
ทำงานไปมาจนเพลินเหลือบดูนาฬิกาอีกทีก็เกือบจะเลิกงานที่บริษัท แต่เฟียก็ยังคงต้องทำงานต่อไปเพราะตัวเขาเองทำงานยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่เหมือนพี่ยุงที่ได้กลับบ้านใช้ชีวิตอิสระ
เสียงฝีเท้าส้นสูงดังมาแต่ไกลเรียกให้เลขาทั้งสองต้องเงยหน้าขึ้นมองผู้มาใหม่ หญิงสาวใบหน้าลูกครึ่งหน้าตาน่ารักชวนมองรูปร่างสมส่วน สวมใส่ชุดเดรสเข้ารูปสีแดงตัดกับผิวขาวอมชมพู ของเธอ เดิน เข้ามาใกล้
"สวัสดีค่ะพี่ยุง พี่เคียส์อยู่ไหมคะ ❀ (*´▽'*) ❀" สาวสวยทักสองหนุ่ม
"สวัสดีครับ อยู่ครับคุณอาร์ลีน "ยุงยกหูโทรติดต่อท่านรองว่าน้องสาวแสนสวยมาขอพบ
"พี่ยุงค่ะแล้วคนนี้คือ"หญิงสาวเบือนหน้าไปทางชายหนุ่มอีกคนที่มีใบหน้าสวยชวนมอง
"อ่อ เฟียเลขาอีกคนของท่านรองครับ เฟียนี่คุณอาร์ลีน น้องสาวท่านรอง" หญิงสาวพยักหน่าเข้าใจแล้วหันมาสบตากับเฟียอีกครั้ง
"สวัสดีครับคุณอาร์ลีน"เฟีย ยกมือไหว้
"อุ๋ยไม่ต้องไหว้ลีนหรอกค่ะ พี่เฟียเรียกอาร์ลีน ว่าลีนเหมือนคนอื่นๆ เถอะนะคะ" อาร์ลีนส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม ทำเอาใจของเฟียอ่อนยวบลงทันที
'น่ารัก แฮะ ผิดจากไอ้ชั่วเลย'
"เออ ครับคุณลีน"เฟียยิ้มรับสุภาพแต่ทำเอาใจสาว ละลายจนแทบอยากถวายตัว
ยุงได้ยินการสนทนาของคุณอาร์ลีนแล้วต้องย่นหัวคิ้วด้วยความงงงวย
'ได้ข่าวว่าไม่มีใครเรียกคุณอาร์ลีนว่าลีนได้ นอกจากคนในครอบครัวนี่หว่า'เลขายุงครุ่นคิด
หลักจากทักทายกันเรียบร้อยอาร์ลีนก็ผลักประตูเข้าไปหลังจากพี่ชายสุดที่รักอนุญาตให้เขาเข้าพบได้
"สวัสดีค่ะพี่เคียส์ลีนคิดถึงพี่เคียส์จังเลย" ลีนทำหน้ายู่ใส่คนเป็นพี่ เดินอ้อมไปหลังโต๊ะเกาะแขนพี่ชายเอาศีรษะถูไถไปมาออดอ้อนเสียงหวาน
"จะเอาอะไรบอกมา" สีหน้ายังคงราบเรียบตามเดิมเมื่อเห็นน้องสาวออดอ้อน
" โถ่ พี่ชาย น้องอ้อนเพราะคิดถึงพี่ชายนะคะคนอะไรหน้านิ่งเป็นรูปปั้นเลย ดีนะที่หน้าตาดีถ้าขี้เหร่รับประกันขายไม่ออกไม่เหมือน...."หญิงสาวคิดไปถึงใบหน้าสวยของเลขาหนุ่มหน้าห้องพี่ชายจนแก้มขึ้นสี
"ใคร?" พี่ชายร้องทักเมื่อเห็นหน้าน้องสาวแดงเพราะเขินอายเหมือนคนมีความรัก
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ว่าแต่วันนี้พี่เคียส์ว่างไหมคะo(〃＾▽＾〃)o"สาวน้อยเกาะแขนพี่ชายเขย่า ไปมา
เคียส์ไม่ตอบแต่กลับวางปากกาลง แล้วหันมองหน้าน้องสาวเพื่อรอฟังว่าน้องสาวตัวแสบจะพาไปไหน
"หนูจะพาไปทานอาหารญี่ปุ่นแทวถนน....นะคะเขาว่าร้านนี้สดสะอาดและอร่อยเหมือนไปกินที่ประเทศเขาเลยนะคะ ไปนะ นะคะนะคะ" น้องสาวคนเล็กร้องออดอ้อนพี่ชาย
"เอาสิแต่พี่จะพาเลขาไปด้วยนะ"เคียส์ตอบอย่างติดรำคาญ
"เลขาคนไหนหรือคะ" สาวสวยยิ้มอย่างตื่นเต้นเพื่อรอฟังคำตอบ
"เลขา คนใหม่" ใบหน้าหวานของคนเป็นน้องยิ้มดีใจจนออกหน้านอกตาทำให้เคียส์ย่นหัวคิ้วนึกสงสัย
"ดีใจอะไรขนาดนั้น"
"เปล่านี่ค่ะลีนแค่ดีใจที่มีเพื่อนทานเพิ่มอีกคน"เคียส์ส่ายหัวให้กับน้องสาวคนเล็กอย่างระอา
'เฮ้อยัยตัวแสบ'
"แล้วทำไมไม่ชวนมาติน"
"ก็พี่มาตินมัวแต่ติดหญิง น้องละเบื่อไม่รู้จะติดอะไรนักหนาเชอะ" น้องสาวแสนสวยทำหน้ายู่สะบัดหน้า อย่างคนเอาแต่ใจ
"ก็เลย เป็นเหตุผลที่มาชวน พี่สินะ" เคียส์ทำเสียงติดงอนเล็กๆ
"เปล่า สักหน่อยค่ะ โอ๋ เอ่ เอ้ อย่างอนน้องนะคะ" (❁´◡'❁) เคียส์ยิ้มรับน้องสาว ซึ่งการยิ้มของเคียส์มักจะออกมาได้อยากยกเว้นกับน้องสาวที่ได้เห็นบ่อยกว่าใคร
เคียส์กดต่อสายหาคนที่จะต้องไปทานข้าวกับน้องสาวด้วยกัน
"ครับ"เฟีย
"เดียวนายเตรียมตัวออกไปข้างนอกกับฉันนะ"
"ครับ" เฟียตอบรับแล้วหันหน้าไปบอกพี่ยุงว่าเขาต้องออกไปข้างนอกกับท่านรองประธานส่วนยุงพยักหน้าเข้าใจ เพราะเขารู้เรื่องที่น้องต้องตามนายไปทุกที่ทั้งยี่สิบสี่ชั่วโมง
หากให้ยุงทำแบบนั้นคงทำไม่ได้ เพราะทุกวันนี้ถึงไม่ได้ทำยี่สิบสี่ชั่วโมงก็เหมือนทำอยู่ดี ถึงตัวเขากลับบ้านแต่งานที่ติดพัน อย่างเช่นตอนเที่ยงคืน เจ้านายโทรมาสั่งว่าหาโรงแรมให้หน่อยอะไรแบบนี้ และอีกอย่างเขาเองก็มีครอบครัวแล้ว และอยากให้เวลากับครอบครัวบ้าง เขาเลยดีใจมากที่มีเลขาเพิ่มอีกคน
- ผู้เขียน
