เกรซยังคงกลัวบรรยากาศอันแสนอันตรายจากไฮนซ์ เธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว
ไฮนซ์ยังคงบีบครีมและทาลงบนใบหน้าของเธอ เขาใช้นิ้วปาดครีมและค่อยๆ เกลี่ยให้ทั่วใบหน้าของเธอ
เกรซยังคงตกใจ เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไร
มือของเขาสัมผัสเธอนั้น มันนุ่มและอ่อนโยน เกรซไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ จากการเคลื่อนไหวที่อ่อนโยนของเขา ทำให้เธอเหมือนตกในภวังค์ราวกับว่าเขากำลังทะนุถนอมสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลก
ยิ่งไฮนซ์สัมผัสเธอมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งดูอ่อนโยนมากขึ้นเท่านั้น
ดวงตาของเขาจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ ดุดันและสงบนิ่ง แค่เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอหน้าร้อนผ่าว
เกรซรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย เธอจึงแอบหลบตาและไม่กล้าที่จะมองหน้าเขา
“ยังเจ็บอยู่ไหม?” เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่ลอยเข้ามาในหูของเธอ เสียงนั้นทุ้มต่ำ แหบห้าวเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง
“ขอบคุณค่ะ ฉันไม่เจ็บแล้ว” เกรซพูดอย่างรวดเร็วแล
