เกรซก็รู้สึกว่าวันนีี้เธอคงหนีเขาไม่พ้นแล้ว ในเมื่อเรื่องมันมาขนาดนี้แล้ว ก็ให้มันเป็นไปจนสุดทาง
"เพียะ เพียะ!" เสียงตบดังมาจากด้านหลังสองครั้ง
เกรซหันกลับไปตามเสียงทันที เธอเห็นผู้อำนวยการเฉินล้มลงไปกับพื้น
“หึ—” เกรซอดหัวเราะไม่ได้ ทำให้หน้าของเธอเกร็งตรงแก้มจนรู้สึกเจ็บตรงรอยที่โดนตบ จนเธอโอดครวญ
ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเธอส่งสายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองมาที่ใบหน้าของเธอ
เกรซสัมผัสได้ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองทันที เมื่อเธอสบเข้ากับดวงตาที่ลึกลับของเขา เธอพยายามห้ามใจตัวเองทันควันและพูดด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึกว่า "คุณโจนส์ รูปนั้นฉันเป็นคนถ่ายเอง ฉันขอโทษ คุณจะทำไรกับฉันก็เชิญเลยค่ะ"
ไฮนซ์เลิกคิ้ว “ยอมรับแล้วเหรอ?”
เกรซพยักหน้า “ถึงฉันไม่ยอมรับ คุณก็ไม่ยอมปล่อยฉันไปอยู่ดี ดังนั้น ฉันยอมรับให้มันจบดีกว่าว่าฉันเองที่เป็นคนถ่ายรูปนั่น”
“แล้วทำไมในนั้นบอกว่าลิเลียนเป็นคนเขียนข่าว
