บทที่ 8
983 คำ
เมื่อไฮนซ์ออกมาจากห้องพักผ่อน เกรซก็จากไปแล้ว
ไฮนซ์กลับมาที่ห้องจัดเลี้ยงอีกครั้ง ซินดี้เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาออกมา “ขอโทษนะคะ ที่ซินดี้มารบกวนคุณในตอนนั้น”
ไฮนซ์ไม่แม้แต่จะแลตามองซินดี้ด้วยซ้ำ เขามองออกไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบเกรซ
“คุณกำลังหาผู้หญิงคนนั้นหรอคะ?” ซินดี้เดินเข้ามา จ้องมองไฮนซ์ด้วยความหลงไหล แล้วพูดว่า "เธอไปแล้วค่ะ"
ไฮนซ์ขมวดคิ้ว "เร็วขนาดนั้น?"
“ไฮนซ์ คุณชอบผู้หญิงแบบนั้นเหรอคะ?” ซินดี้ถามหยั่งเชิง
ดวงตาของไฮนซ์แปลเปลี่ยนเป็นมีดอันแหลมคมจ้องตรงไปยังใบหน้าของซินดี้ เขาพูดด้วยความเย้ยหยัน “ผมจะชอบผู้หญิงแบบไหน ผมจำเป็นต้องรายงานให้คุณรู้เหรอ?”
ซินดี้อึ้งเล็กน้อยแต่เธอก็ยังยิ้มอย่างอ่อนโยน “ดูเหมือนคุณไม่ได้ปลดปล่อยความสุขซินะคะ ไม่น่าละคุณดูอารมณ์เสีย”
เธอโน้มตัวไปข้างหน้า กลิ่นน้ำหอมฉุนลอยเตะเข้าจมูกของไฮนซ์ เขาได้กลิ่นนั่นและขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ
อย่างไรก็ตาม ซินดี้กระซิบว่า "ไฮนซ์ ถ้าผู้ชายไม่รู้จักวิธีปลดปล่อยตัวเองเป็นเวลานาน อาจจะป่วยได้นะคะ ทำไมไม่หาทางเลือกอื่นแล้วล่ะ ไปดื่มกับซินดี้คืนนี้ดีมั้ยคะ"
คำพูดซินดี้แฝงไปด้วยคำใบ้
สีหน้าของไฮนซ์ค่อยๆ เข็มขึ้น แต่กระนั้นใบหน้าเล็กๆ อันแสนบอบบางและสว่างสดใสก็แทรกเข้ามาในความคิดของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ถูกกลืนด้วยโทสะ สีผิวที่สว่างใสของเกรซ กลิ่นหอมของน้ำนมอ่อนๆ ที่ดูสะอาดเรียบง่ายของเธอ ช่างแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยเจอ ผู้หญิงเหล่าน้ันล้วนแต่งหน้าจัดกันทั้งนั้น
แสงเย็นวาบออกมาจากดวงตาของเขา ไฮนซ์ถอยหลังหนึ่งก้าวและกล่าวเตือนซินดี้ด้วยความหวังดีว่า “อย่าเข้ามายุ่งกับผมอีก ไม่อย่างนั้นคุณจะหายจากวงการนี้ไปตลอดกาล”
ใบหน้าของซินดี้ซีดเผือกและหูตาพร่ามัวอยู่ครู่หนึ่ง
จากนั้นไฮนซ์ก็เดินจากเธอไป
ผู้ช่วยของเขาก็รีบเข้ามาต้อนรับเขา
"ท่านประธานครับ"
ไฮนซ์กล่าว"ไปตรวจสอบผู้หญิงที่ไม่ได้แต่งหน้าที่เพิ่งออกมาจากห้องพักผ่อนเมื่อตะกี้นี้ให้ผมที"
"เรียบร้อยแล้วครับท่าน" ผู้ช่วยของเขา เลสเตอร์ เฉิน รายงานด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “เธอเป็นนักข่าวฝึกงานในนิตยสารเดลี่เอนเตอร์เทนเมนต์ เธอชื่อว่าเกรซ ตอนนี้อายุ 25 ปี เธอเพิ่งเข้ามาทำงานในบริษัทและตอนนี้ยังไม่ได้เป็พนักงานประจำครับ”
ไฮนซ์หรี่ตาลงเล็กน้อย ตรงมุมปากของเขาเรียวตรงราวกับจิ้งจอก เขาพูดติดตลกว่า "นิตยสารเดลี่เอนเตอร์เทนเมนต์งั้นเหรอ"
“ใช่ครับท่านประธาน” เลสเตอร์ตอบไฮนซ์ด้วยความมั่นใจ ในตอนนี้ข้อมูลทั้งหมดของเกรซอยู่ในมือของเขาแล้ว
ไฮนซ์เดินตรงไปที่หน้าต่างของห้องจัดเลี้ยง ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ทุกคนต้องยอมหลีกทางให้เขา ทุกการเคลื่อนไหวของชายผู้นี้สง่างามราวกับเป็นราชา
ไฮนซ์ยืนอยู่ข้างหน้าต่างมองตรงไปยังทิวทัศน์ที่อยู่ด้านล่าง
ในตอนกลางคืน ร่างเงาดำอันผอมเพรียวเดินออกมาจากโรงแรมอย่างร้อนรนและซ่อนตัวอยู่หลังเสาใหญ่
ไฮนซ์หรี่ตามองลงไปที่ตรงนั้น
ตรงชั้นล่างด้านนอกของโรงแรม
เกรซก้มตัวหลบอยู่ตรงหลังเสาใหญ่ เธอกำลังโทรหาหัวหน้าของเธอ ลิเลียน
“คุณรอสคะ ฉันมีข่าวใหญ่มาให้คุณค่ะ”
“ข่าวใหญ่หรอ” ลิเลียนรู้สึกตาลุกวาวทันทีราวกับแมวที่เห็นหนูเมื่อได้ยินข่าวใหญ่ "บอกฉันมาเดี๋ยวนี้"
"เป็นข่าวของนักแสดงนำสาวคนใหม่" เกรซไม่กล้าพูดเสียงดังเพราะกลัวว่าใครจะได้ยิน
“ซินดี้ ไวต์?” ลิเลียนเริ่มสนใจ
“ใช่แล้วค่ะ” เกรซตอบ
“ข่าวนั่นเกี่ยวกับอะไร? ถ้าไม่ใช่เรื่องซุบซิบ อย่างอื่นฉันไม่สนใจหรอกนะ”
“มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของซินดี้ค่ะ รับรองเลยค่ะว่าข่าวนี้จะต้องดังระเบิดสุดๆ”
"ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?" ลิเลียนพูดอย่างตื่นเต้น “เกรซ บอกฉันเร็วๆ ซิ”
"ไฮนซ์ โจนส์ค่ะ"
"พระเจ้าช่วย" ลิเลียนอุทานออกมา “เกรซ คุณอยู่ที่ไหน ฉันอยากเจอคุณ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย!”
“ฉันกำลังจะไปที่บริษัทตอนนี้เลยค่ะ” เกรซออกมาจากด้านหลังเสา เธอมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ขณะเดินไปที่ริมถนนและรีบโบกแท็กซี่โดยไม่สนใจสิ่งใด
โชคดีที่เกรซได้เชื่อมต่อกล้องกับระบบคลาวด์ไว้เป็นไฟล์สำรองข้อมูลในเวลาเดียวกัน มิฉะนั้น เธออาจตกงานได้หากเธอลบรูปภาพพวกนั้น
หึ! ไฮนซ์ โจนส์
“นี่คือราคาที่คุณจะต้องจ่ายแลกกับการจับหน้าอกของฉัน” เกรซคิด
จริงๆ เกรซอยากเปลี่ยนงานที่เธอทำอยู่และไม่ได้อยากปล่อยข่าวนี้ แต่ไอ้บ้านั่นบังอาจมาจับหน้าอกของเธอและฉวยโอกาสเอาเปรียบเธอ
ในเช้าวันรุ่งขึ้น
บนหัวข้อข่าวของนิตยสารเดลี่เอนเตอร์เทนเมนต์ : หลังจากภาพยนตร์เรื่องใหม่ของซินดี้ ไวต์ เธอได้แอบพบกับชายลึกลับไฮนซ์ โจนส์ อย่างลับๆในโรงแรมตอนเที่ยงคืน
บนหน้าแรกของนิตยสารเดลี่เอนเตอร์เทนเมนต์ ซินดี้อยู่ในอ้อมแขนของไฮนซ์อย่างแนบแน่นในท่าทางที่สนิทชิดเชื้อ
- ผู้เขียน
