บทที่ 6
949 คำ
เกรซตกใจในตอนแรก หลังจากนั้นเธอก็เริ่มโกรธเมื่อรู้ความหมายของประโยคที่เขาพูด
ไอ้ทุเรศ! นี่เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัวหรือไงกัน?
เมื่อมองไปยังชายที่อยู่ตรงหน้า เกรซหรี่ตาของเธอลงและพูดอย่างเย็นชาว่า “แค่อยู่กับคุณทั้งคืนเหรอ”
"ใช่" ไฮนซ์พยักหน้าอย่างจริงจัง
เกรซพยายามระงับความโกรธของเธอ เธอกัดฟันกรอด"ได้! ฉันตกลง"
ไฮนซ์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เธอยอมรับข้อเสนอของเขา
ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร ไฮนซ์รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยกับคำตอบของเธอ
เมื่อเห็นเขากำลังอ้ำอึ้ง เกรซจึงใช้โอกาสนี้ยกเท้าขึ้นและเตะไปยังเป้ากางเกงของไฮนซ์
เมื่อเห็นเธอโจมตีไปที่ส่วนล่างของเขา ไฮนซ์ขมวดคิ้วและถอยตัวออกไปอย่างรวดเร็ว
อ๊ะ เธอพลาด!
หัวใจของเกรซเต้นระรัว
ผู้ชายคนนี้ไหวตัวทัน
ไฮนซ์หลบหลีกการเตะของเกรซได้ เขาคว้าข้อมือของเธอไว้และตวาดใส่เธอ "คุณต้องการอะไรกันแน่?"
"บัดซบ!" เกรซอดไม่ได้ที่จะด่าทอเขา"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ! คุณคิดว่าคุณสามารถหาผู้หญิงได้ง่ายๆ เพียงแค่มีเงินหรอ"
“แต่คุณตอบตกลง” ไฮนซ์ขมวดคิ้ว
“ไอ้บ้าเอ้ย! ฉันไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่คุณจะทำ” เกรซเงยหน้าเชิดอย่างภูมิใจ “ฉันไม่ต้องการได้งานหรือได้เงินจากคนอย่างคุณแล้ว”
ไฮนซ์ขมวดคิ้ว “ถ้าคุณไม่ตกลงแต่แรก คุณจะหลอกผมทำไม”
“เอามือสกปรกของคุณออกไป!” จู่ๆ เกรซก็สะบัดมือของไฮนซ์ออก
เกรซเปิดกล้องและแสดงรูปที่เธอถ่ายให้เขาดู “ดูนะ ฉันกำลังลบรูปภาพของคุณทั้งหมด โอเคไหม"
จากนั้นเธอก็ลบรูปภาพทั้งหมดของเขา
ไฮนซ์ขมวดคิ้วและพูดว่า “ผมขอคุยกับคุณได้ไหม”
"ไม่" เกรซตอบอย่างเย็นชา “ฉันไม่มีเวลาจะเสวนากับคนอย่างคุณ”
ไฮนซ์เริ่มขมวดคิ้วและพูดว่า “ผมว่าเรากำลังเข้าใจผิดกันอยู่นะ”
"ฉันเข้าใจถูกต้องแล้ว" เกรซสูดหายใจเข้าลึกๆ “ฉันเคยเจอผู้ชายแบบคุณมาเยอะ คุณมันก็แค่ต้องการวันไนท์สแตนด์ใช่ไหมละ?”
ไฮนซ์กล่าวว่า "ผมไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นนะ..."
"เฮอะ!" เกรซเย้ยหยัน "มีเด็กสาวอีกมากที่คุณต้องการอยู่ข้างนอกนั่นที่ฟาร์มในชานเมืองทางใต้"
ฟาร์มในชานเมืองทางใต้?
ไฮนซ์ขมวดคิ้วอีกครั้ง “แน่ใจนะคุณ ที่นั่นมีแต่สัตว์ที่เลี้ยงในฟาร์มเท่านั้น”
เกรซพูดโดยไม่สบอารมณ์ “แน่นอนสิ มีสัตว์ทั้งหมดอยู่ที่นั่น เหมาะมากเลยแหละที่จะได้พบกับความรักของคุณ”
ไฮนซ์ "..."
เกรซหยิบกล้องของเธอขึ้นมาถามว่า “ฉันไปได้หรือยัง?”
ผู้ชายคนนี้อันตรายมาก เกรซพยายามวิ่งหนี เธอไม่ต้องการอยู่ในห้องเดียวกันกับเขาอีกต่อไป
เห็นได้ชัดว่าไฮนซ์ไม่ต้องการปล่อยเธอไป เขาเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของเกรซอีกครั้ง มือของเขาร้อนมากเหมือนจะแผดเผาผิวของเธอ
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!” เกรซแผดเสียงโต้กลับทันทีจากการกระทำอันอุกอากของเขาเมื่อตะกี้“คุณจะทำอะไรฉันอีก?”
“ผมแค่อยากให้คุณช่วยผมจริงๆ” ไฮนซ์เอ่ยถามเกรซอย่างสุภาพ
เกรซมองเขาด้วยความสงสัย “คุณต้องการให้ฉันช่วย?”
"ใช่" ไฮนซ์พยักหน้า
"ไม่" เกรซพยายามหนีจากพันธนาการของเขา
ไฮนซ์พูดขึ้นมาว่า "งั้นต้องขอโทษแล้ว"
หลังจากพูดเสร็จ ไฮนซ์ดึงเธอเข้ามาตามแรงของเขา
เกรซซึ่งไม่มีกำลังมากนัก จู่ๆ เขาก็ดึงเธอเข้ามากระแทกตรงหน้าอกของเขา คำพูดสองสามคำก็ผุดเข้ามาในหัวเธอ “นี่เขาพยายามจะบังคับเธอเหรอ”
เกรซสูดหายใจเข้า เธอได้กลิ่นหอมจางๆ ของชายหนุ่มพร้อมกับกลิ่นของควันบุหรี่ ทำให้เธอตัวแข็งทื่อ
"เอ่อ.."
เป็นที่น่ารื่นรมย์อย่างมาก
ทำไมกลิ่นถึงหอมหวนขนาดนี้?
เธอไม่มีกลิ่นเหงื่อเลย มีแต่กลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมา
เกรซเริ่มอ้ำอึ้งเหมือนเธอตกอยู่ในภวังค์
ในเวลานี้ ไฮนซ์รู้สึกได้ว่าเกรซกำลังมึนงง
ไฮนซ์หลับตาและสูดหายใจเข้าลึกๆ มีกลิ่นของนมจางๆ ที่ปลายจมูกของเขา กลิ่นนั้นช่างหอมหวานและน่ารื่นรมย์
ทำให้เขา—
เอ่อ เกิดความสุขเล็กๆ ขึ้นในใจ
บ้าเอ้ย มันได้ผลจริงๆ
ผู้หญิงคนนี้คือทางรักษา ปลุกเร้าให้ไฮนซ์รู้สึกถึงความเป็นชายอีกครั้งได้อย่างง่ายดาย
ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ความรู้สึกที่ผู้หญิงคนนี้มอบให้เขาไม่เหมือนคนอื่นๆที่เขาเคยเจอมา
ในขณะเดียวกัน จู่ๆ ประตูก็เปิดออก
“ไฮนซ์—” ซินดี้ที่กลับมาจากไหนก็ไม่รู้ มาเห็นฉากตรงหน้าเธอ
ซินดี้ตกตะลึง เธอเปิดไฟ
ห้องเริ่มสว่างขึ้นทันที
จากมุมมองของซินดี้ เกรซกำลังเอนลงบนแขนของไฮนซ์อย่างแนบแน่น มือของเขาทาบบนหลังเธอ ท่าทางดังกล่าวคลุมเครือราวกับว่าพวกเขากำลังทำสิ่งนั้น
“นี่หล่อน!—” ดวงตากลมโตของซินดี้คลอเบ้าไปด้วยน้ำตาซึ่งเต็มไปด้วยความเสียใจ เธอรู้ได้ทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอลั่นเสียงหัวเราะออกมา และมองเกรซด้วยความเคียดแค้น “ซินดี้เข้าใจละ ไฮนซ์ นี่ผู้หญิงของคุณเหรอ”
- ผู้เขียน
