คนถูกเรียกเจ๊ค้อนให้แล้วก็ทำหน้าแปลกๆ ซึ่งพิมพกานต์มองแล้วก็ยิ้มเพราะพอจะเดาความหมายได้
“เดี๋ยวอยู่ไปแกก็จะชินกับคำเรียกแบบนี้เองแหละแก้ม ตอนแรกฉันก็ไม่ค่อยถนัดหูเหมือนกัน แต่ตอนนี้ชินแล้ว”
“แกนี่นะ ตอนนี้ชินกับการถูกเรียกว่าเจ๊แล้วหรือยายแพง” เฉลิมขวัญพูดแล้วก็มองเพื่อนอย่างทึ่งๆ แล้วก็เพิ่งสังเกตเห็นชุดที่อีกฝ่ายสวม “ตอนที่แกบอกว่ากลับมาอยู่บ้านสวนฉันยังนึกภาพไม่ออก แต่เห็นตอนนี้ก็ต้องยอมรับว่าแกปรับตัวได้ดี แต่หน้าตาแกก็ยังเป็นสาวชาวกรุงอยู่นะ”
พิมพกานต์หัวเราะเสียงใส
“แกมองสาวชาวสวนผิดไปแล้วแก้ม ถ้าแกเจอสาวๆ แถวนี้อาจจะมองเป็นสาวชาวกรุงยิ่งกว่าฉันก็ได้ แล้วเรื่องการปรับตัวแกอย่าลืมว่าพื้นเพฉันเป็นลูกชาวสวน ต่อให้ไปอยู่ที่ไหนฉันก็ยังคงเป็นลูกชาวสวนอยู่ดีนั่นแหละ...”
พิมพกานต์พูดยังไม่ทันจบประโยคเพราะได้ยินผู้เป็นย่าตะโกนขึ้นมาเสียก่อน
“น้องแพง ทำไมไม่ชวนเพื่อนมากินข้าวก่อนล่ะลูก”
