พรเพ็ญมองหนุ่มสาวทั้งคู่ที่กำลังปะทะคารมกันแล้วก็อดที่จะหัวเราะคิกไม่ได้
“นั่นแหละจ้ะที่ใครต่อใครเห็นแล้วพากันขำ ตอนเด็กๆ โจ้มักจะถูกพวกเด็กที่โตกว่าคอยรังแกเป็นประจำ แต่พอโตขึ้นคนที่เคยรังแกกลายมาเป็นลูกน้องหมดเลยนะ แถมยังกลัวโจ้ยิ่งกว่ากลัวพ่อแม่ตัวเองอีก อย่างแจ๊คนั่นเป็นต้น ตัวใหญ่ซะเปล่า โดนตวาดแว้ดก็กลัวจนหัวหดแล้ว”
“เป็นเรื่องแปลกดีนะครับน้าเพ็ญ”
พสวัตเรียกน้าสาวของพิมพกานต์ว่าน้าได้เต็มปากเต็มคำราวกับรู้จักสนิทสนมอีกฝ่ายมานานกระนั้น ซึ่งคนเป็นหลานสาวฟังแล้วอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้ แต่จำต้องหลบตาเมื่อถูกคนที่ตัวเองหมั่นไส้จ้องกลับ จนต้องเสหันไปถามผู้เป็นน้ากลบเกลื่อนความรู้สึก
“แล้วเรื่องที่โจ้ เอ้อ...ชอบเห็นวิญญาณ ยังเห็นอยู่ไหมจ๊ะ”
ที่หญิงสาวถามออกไปเช่นนี้เพราะจำได้ว่าคนในหมู่บ้านชอบหาว่าโจ้เป็นเด็กประหลาด เพราะมักจะเห็นสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถมองเห็นอยู่เสมอซึ่งก็คือภูตผีวิญญาณน
