"สมควรโดนมิวมันโกรธแล้วแหละทำอะไรไม่คิด"
"ถ้ากูเป็นมิวเรย์นะกูไม่โกรธมึงหรอกแต่กูเอาปืนมายิงแสกหน้ามึงแม่งเลย!"
"เลวระยำฉิบหาย"
"......" โจโฉนั่งฟังเพื่อนด่าโดยไม่ตอบโต้อะไรกลับมือนั้นถือแก้วน้ำสีอำพันสายตาจับจ้องของเหลวสีสวยในวัตถุที่จับอยู่ไม่มีท่าทีว่าจะกระดกกินแต่อย่างใด
"กูถามมึงจริงๆเถอะโจโฉที่มึงขัดขวางไม่ให้มิวเรย์มีใครห้ามไม่ให้มิวเรย์เข้าใกล้ผู้ชายคนไหน มึงทำไปเพื่ออะไรวะ?" กองพลถามขึ้นด้วยความอยากรู้เขาสังเกตโจโฉมาพักๆแล้วการกระทำของมันสวนทางกับไอ้คำว่า 'เพื่อน' ที่มีกับมิวเรย์มาก หรือจริงๆแล้วมันก็รู้สึกแบบเดียวกับมิวเรย์แต่แค่ไม่กล้าแสดงออกให้ชัดเจนไม่ก็มันกำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองอยู่
"กู...." เขาไม่เอื้อนออกมาคำเดียวก่อนจะเงียบลงไปอีกครั้ง อันที่จริงเขาก็แอบรู้สึกดีกับมิวเรย์นะแต่ที่ไม่แสดงออกให้ชัดเจนเพราะว่า...
"มึงกลัวอดีตจะซ้ำรอยเหรอ?" วินเซนต์พูดขึ้นพร้อมมอ
