หลงนารี

ตอนที่12 เกือบโดนข่มขืน

“หนูพลอยเอายัยหนูไปได้ละครับ แล้วเช็ดแอลกอฮอล์ด้วยนะพี่กลัวยัยหนูมีเชื้อโรคติดตัว” พยัคฆ์เอ่ยแซะจนนารีต้องขออนุญาตไปเดินเล่นข้างนอกด้วยความอายที่ถูกตราหน้าว่าเป็นตัวเชื้อโรค

“ถ้าหนูพลอยได้ยินพี่พยัคฆ์พูดจาไม่น่ารักใส่น้องนารีอีก หนูพลอยจะไม่คุยกับพี่พยัคฆ์อีกแล้วนะคะ แถมจะบอกยัยหนูดาวเหนือไม่ให้สนใจคุณป๊าพยัคฆ์ด้วย” พลอยมุกที่เห็นนารีเดินออกไป ใช้สายตาเขียวส่งไปยังพยัคฆ์พลางเอ่ยปากข่มขู่อย่างเหลืออด ที่เห็นพยัคฆ์พูดจาทำร้ายหัวใจของเธอ พลอยมุกนะรู้ดีว่าการโดนทำร้ายทางด้านจิตใจมันเจ็บปวดโหดร้ายมากแค่ไหน เธอแค่กลัวว่าถ้าวันนึงนารีมีหัวใจที่ไม่แข็งแกร่งพอ ไม่สามารถทำใจรับกับคำพูดร้ายๆพวกนี้ได้ บทสรุปสุดท้ายมันจะน่ากลัวแค่ไหนพลอยมุกแค่กลัวตรงนี้

“ได้ไงละครับหนูพลอยพี่ไม่ยอมนะ” พยัคฆ์เอ่ย

“งั้นก็อย่าทำตัวไม่น่ารักสิค่ะ หนูนารีเธอออกจะน่ารักทำไมต้องพูดจาทำร้ายน้ำใจเธอด้วยไม่นึกสงสารไม่เห็นใจเธอบ้างเลยหรอคะ การโดนถากถางโดนพูดจาทำร้ายพี่พยัคฆ์รู้ไหมคะว่ามันรู้สึกแย่มากแค่ไหนตัวอย่างก็มีให้เห็นไม่ใช่หรอคะ ทำไมถึงเดินรอยตาม”

นารีเดินเล่นอยู่ที่สวนหย่อมเล็กๆ เธอชอบดอกไม้ เวลาได้มองมันทำสบายตาชื่นใจเป็นที่สุด

“ทำตัวน่าสงสารแสดงละครเก่งดราม่าเก่งไม่มีใครเกินเธอจริงๆเลยนะนารี นี่ถ้ามีรางวัลตอแหลเธอคงติดท็อปโหวดอย่างไม่ต้องสงสัย” นารีที่กำลังมีความสุขในช่วงไม่กี่นาที เธอได้แต่ก้มหน้าน้ำตาคลอที่โดนพยัคฆ์ดุด่าว่าเธออีกแล้ว

“ทำไมถึงเกลียดหนูคะ? หนูทำอะไรให้ไม่พอใจหรอ พี่พยัคฆ์มีความสุขมากใช่ไหมคะที่ได้พูดจาทำร้ายนารีทุกวันตั้งแต่นารีเข้ามาอยู่ในบ้าน นารีต้องทำยังไงคะ ฮึก ต้องทำยังไงถึงจะลดความเกลียดชังที่พี่พยัคฆ์มีต่อนารีลงได้บ้าง”ขาเรียวเล็กวิ่งย่ำเท้าออกจากประตูรั้วหน้าบ้านด้วยน้ำตาที่นองหน้า นานเท่าไรไม่รู้ที่นารีปล่อยให้น้ำร่วงหล่นอาบใบหน้านวลจนขอบตาแดงบวมบูดไปหมด

พยัคฆ์ขับรถตามหาอย่างใจเย็นเพราะคิดแค่ว่าเธอคงไปไหนได้ไม่ไกล เวลาล่วงเลยไปจนถึงช่วงค่ำก็ยังไม่เจอตัวเด็กสาวที่พยัคฆ์ขับรถตามหา “เรียกร้องความสนใจเก่งคงไม่มีใครเกินเธอแล้วสินะนารี” พยัคฆ์พึมพำอย่างโมโหกำพวงมาลัยรถราคาแพงจนแน่นอย่างฉุนเฉียว

ขาขาวเรียวเล็กแทบจะล้มพับด้วยความเหนื่อย เธอใช้หลังบางพิงเสาไฟข้างทางอย่างอ่อนล้า

“ว้าวนางฟ้าที่ไหนมายืนร้องไห้อยู่ข้างทาง มามะ มาให้พี่โตรับขวัญดีไหมครับ” สายตาคมไล่มองเด็กสาวตรงหน้าอย่างหิวกระหาย ขาแกร่งค่อยๆ ก้าวย่างสามขุมพยายามส่งมือหยาบเพื่อสัมผัสผิวขาวนวลด้วยความกักขฬะ นารีเบี่ยงตัวหลบค่อยๆก้าวถอยหลังเพื่อหนีจากภัยอันตรายตรงหน้าด้วยความกลัว

“ยะ…อย่าเข้ามานะ”เสียงที่สั่นด้วยความหวาดกลัวดวงตากลมโตไหววูบอย่างหวาดหวั่น นั้นทำให้คนชั่วยิ่งชอบใจในความตื่นกลัวของเหยื่อตรงหน้า

“อย่ากลัวพี่โตเลยนะคนสวย เรามาเล่นเกมส์จ้ำจี้กันดีไหมเผื่อคนสวยจะได้หายเศร้า” คนใจบาปเอ่ยปากชวนด้วยถ้อยคำที่ทุเรศ เหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อนที่นารีเกือบโดนข่มขืนจิตคิดวิตกด้วยความกลัวจนทำให้เธอกลายเป็นโรคซึมเศร้าอย่างน่าสงสาร บัดนี้วันเวลาเลวร้ายได้หวนกลับมาซ้ำเติมให้โรคร้ายที่เคยรักษาหายไป กำลังกลับมาเยือนเป็นปมในใจเธออีกครั้ง

กรี๊ด!!

“ปล่อยนารีนะ” แขนแกร่งที่เต็มไปด้วยใจที่สกปรกกอดรัดเด็กสาวด้วยความหื่น ร่างบางพยายามดิ้นสะบัดอย่างนึกรังเกียจ สะอิดสะเอียนกับคนแปลกหน้าจนแทบอ้วก

ถุย!

น้ำลายเหนียวๆที่ผลิตมาจากโพรงปากเล็กถูกพ้นเข้าที่หน้าเหี้ยมอย่างตั้งใจ มือหยาบยกปาดเช็ดที่ใบหน้าสากอย่างโมโหที่โดนหยามด้วยการถุยน้ำลายใส่หน้า

“ฤทธิ์เยอะนักใช่ไหมมึง”

เพี๊ยะ~ตุบ

มือหนายกฟาดไปที่แก้มขาวจนเกิดเสียงดังเมื่อเนื้อกระทบกัน แรงกระทำที่รุนแรงทำให้เลือดซึมซิบออกมาที่มุมปากจากแรงตบด้วยความเจ็บ ร่างบางตัวขดงอจนเหงื่อท่วมตัวเมื่อกำปั้นหนักๆชกเข้าที่ท้องบางของเธออีกครั้งในนาทีต่อมาจากแรงกระทำของขยะสังคมทำให้นารีขยาดกลัวจนตัวสั่น

นารีถูกช้อนอุ้มมาที่ซอยเปลี่ยวในมุมมืดเสื้อผ้าที่เคยสวมใส่ก่อนหน้าถูกฉีกขาดย่างน่าเวทนา หลังบางขยับตัวครูดถอยไปกับเม็ดทรายพื้นกรวดที่ขรุขระทำให้หลังขาวๆต้นขาเนียนๆมีแต่ริ้วรอยจากวัตถุแข็งๆเต็มไปหมด เด็กสาวได้แต่สะอื้นไห้ด้วยความเสียใจ เสียงสะอื้นที่แผ่วเบาไม่สามารถทำให้ใครต่อใครได้ยิน ข้อเท้าเล็กที่กำลังกระถดหนีถูกกระชากด้วยแรงหื่นของคนใจบาปที่คิดรังแกคนไม่มีทางสู้ ความเจ็บปวดภายในใจกำลังส่งผลทำร้ายให้ร่างกายของนารีกำลังแย่

“มาเป็นเมียพี่โตนะ พี่โตสัญญาจะทำให้นางฟ้าลืมพี่โตไม่ลงเลยทีเดียว” คนใจชั่วก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างป่าเถื่อน บีบเคล้นหน้าอกอวบจนเด็กสาวร้องกรี๊ดจนดังลั่นเมื่อโดนแตะต้อง

กรี๊ด!

ผลั๊วะ! ตุบ! ตุบ!

เสียงฟาดด้วยไม้หน้าสามที่ดังอยู่ด้านหลังทำให้เลือดชั่วๆที่หัวของคนเลวไหลหยดลงพื้นจนแทบจะหมดตัว เสียงเตะเสียงถีบหลายต่อหลายครั้งจากพยัคฆ์ทำให้คนชั่วหนีไปอย่างทุลักทุเลด้วยความเจ็บ