รวมเรื่องสั้นสุดโรมานซ์

เรื่องที่ 2 วงการนางแบบ (4/4)

แดเนียลกับเปรมจิตนั่งดูข่าวการจับกุมภูริที่หลอกผู้หญิงไปข่มขืนและจับเพื่อนของเขาอีกคนเอาไว้ได้ โดยที่หญิงสาวผู้เสียหายให้การว่าตนเป็นคนหน้าคล้ายเกวลิน ชายทั้งสองจึงพยายามข่มขืนตนเองเพื่อไปแบล็กเมล์เกวลินตัวจริง

และณมนเองก็ให้ทนายฟ้องหย่าจากภูริ ถึงจะรักเขาแต่เธอก็รักในงานของตนเองมากกว่า ทำให้ภูรินั้นแค้นใจเกวลินเป็นอย่างมากที่เธอทำให้เขาตกต่ำและต้องติดคุกเพราะข้อหาข่มขืนและถูกภรรยาทิ้ง

“ลินเล่นแรงมากเลยนะคะ เปรมคิดว่าเธอแค่จะแจ้งตำรวจเท่านั้น แต่กลับไปหาคนมารับหน้าแทนตน แถมยังจับภูริได้ ให้เขาถูกพี่ณมนฟ้องหย่าอีก ลินฉลาดและน่ากลัวไม่เบา คุณต้องระวังตัวนะคะ” เปรมจิตบอกแดเนียลที่ตอนนี้เริ่มสนิทสนมกันและไปไหนมาไหนกันสองต่อสองจนหลายคนจับตา

“คุณต้องใจอ่อนมาเป็นแฟนผมแล้วล่ะ” เขาพูดเสียงหวาน

“การที่คุณช่วยเหลือด้านการเงินกับเปรม ก็ไม่ได้หมายความว่าเปรมจะต้องตกลงเป็นแฟนคุณเพราะเกรงใจหรอกนะคะ ถ้าคุณรอได้เปรมอยากให้คุณรอเปรมก่อน” เปรมจิตบอกเขาเสียงนุ่มแต่จริงจัง

“ครับ ผมจะรอคุณ” เขาสบตาเธอเพื่อให้รู้ว่าเขาหมายความตามนั้นจริงๆ

**********************

เปรมจิตเริ่มมีคนจ้างงานเดินแบบมากขึ้น เธอรับงานเดินแบบแทนเกวลินอยู่หลายงาน เพราะแม้เกวลินจะรอดตัวจากการแฉของภูริไปได้ก็จริง แต่ว่าข่าวที่เล็ดลอดออกไปในวงในก็ยังมีอยู่ เพราะชุดที่เธอใส่เดินฟีนาเล่ในตอนนั้นมันมีร่องรอยอะไรบางอย่างที่ทำให้ทีมงานคาดเดากันไปต่างๆ นานา จึงจับโยงกับข่าวของภูริทำให้พอคาดเดาอะไรได้หลายอย่าง

รวมไปถึงณมนเองก็ใช้คอนเน็กชันในการเป็นเจ้าของห้องเสื้อ ไม่จ้างงานเกวลิน เพราะถึงเธอจะเป็นฝ่ายถูกภูริรังแก แต่ว่าเธอก็ทำกับเขาเกินไปในสายตาของณมนเอง

เปรมจิตที่ไปไหนมาไหนกับแดเนียลบ่อยๆ และความน่ารักเป็นกันเองที่ทุกคนชื่นชมหลังจากร่วมงานด้วยก็ทำให้เธอเริ่มเป็นที่จับตามองมากขึ้น

เธอถูกทาบทามให้ถ่ายโฆษณาอยู่หลายชิ้น รวมถึงมีคิวรับถ่ายละครในกลางปีหน้า แม้จะไม่ใช่บทนางเอกแต่ว่าเท่านี้มันก็เกินความคาดฝันของเธอแล้ว

วันนี้เธอมาหาแดเนียลตามคำชวนของเขาที่คอนโดมิเนียมที่เขาพึ่งตัดสินใจซื้อ แยกออกจากบ้านมาอยู่คนเดียวเพื่อความเป็นส่วนตัว

“นี่คุณกำลังจะทำอะไรคะ” เปรมจิตถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าตอนนี้แดเนียลสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวมาเปิดประตูต้อนรับเธอ

“เวลาผมไม่ไปไหน ผมก็ใส่อย่างนี้อยู่บ้าน” เขาบอกเธอพลางยิ้มให้

“งั้นเปรมกลับแล้วนะคะ” เธอหน้าแดงไปจนถึงใบหู ทั้งเขินเขาและอดมองกล้ามเนื้อและแผงอกกว้างน่าซบนั้นไม่ได้

แม้จะเคยเห็นเวลาเขาเดินแบบและถ่ายรูปลงในนิตยสารบ่อยๆ ก็ตาม แต่เมื่อเจอของจริงตรงหน้าก็อดใจสั่นไม่ได้

“โอเค งั้นผมไปสวมเสื้อผ้าก็ได้” เขารีบบอกเธอแล้วรีบกลับเข้าไปสวมเสื้อผ้า แอบยิ้มที่แกล้งอ่อยหญิงสาวได้สำเร็จ

เปรมจิตนำอาหารที่ซื้อเข้ามาวางไว้ที่เคาน์เตอร์ห้องครัว แล้วจัดใส่จานไว้รอเขา ในตอนนั้นเองแดเนียลก็เข้ามาสวมกอดจากด้านหลังแล้วหอมแก้มเธอฟอดใหญ่

“คิดถึงจังที่รัก” เขากระซิบบอกเธอข้างใบหู

“นี่แน่ะ” เปรมจิตเอาศอกกระทุ้งที่ท้องของเขาเบาๆ แล้วหันหน้าไปตีที่ต้นแขนของเขาด้วยความหมั่นไส้

“โอ๊ย ใจร้าย” เขาโอดครวญด้วยสีหน้าที่น่าสงสาร

“เป็นแฟนกันได้สามวัน ไม่ได้หมายความว่าจะให้มาแต๊ะอั๋งเปรมได้นะคะ คุณนี่มือไวมากเลย” เธอบ่นให้เขา

เปรมจิตตกลงเป็นแฟนกับเขาเมื่อสามวันก่อน ช่วงเวลาสองเดือนที่คบกันอาจน้อยไป แต่เธอก็มั่นใจว่าหนุ่มลูกครึ่งตรงหน้าไม่ใช่คนที่อยากคบกับเธอแบบฉาบฉวย เขาแสดงให้เห็นว่าจริงใจกับเธอมากแค่ไหน

“เปรมใจร้าย” เขาบ่นเธอแล้วถือจานอาหารว่างบางส่วนไปรอเธอที่โต๊ะอาหาร

เปรมจิตยกอาหารที่เหลือตามออกไปแล้วยิ้มให้แดเนียลที่ตอนนี้ทำหน้าผิดหวัง

เธอเดินกลับไปที่กระเป๋าแล้วล้วงเอาซองสีน้ำตาลมาให้เขา

“อะไร” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่งุนงง

“เงินสามห้าแสนบาทที่คุณให้เปรมยืมค่ะ ตอนนี้เปรมมีเงินคืนคุณแล้ว” เธอบอกเขาแล้วยิ้มให้อย่างสดใส

แดเนียลรับคืนมาด้วยความใจหาย อดคิดไม่ได้ว่าหากเธอค*****นเขาแล้ว ต่อไปเธออาจจะหาเรื่องถอยห่างไปจากเขา เพราะดูเปรมจิตไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน และที่เธอยอมตกลงเป็นแฟนเขาหลังจากที่ถูกเขาเซ้าซี้มานานเกือบสองเดือน และประกอบกับที่เขาเคยช่วยเหลือเธอด้านการเงิน อาจเป็นเพราะเธอเกรงใจจึงยอมรับปากไปอย่างนั้นก็เป็นไปได้

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะ ไม่ดีใจเหรอที่ฉันค*****นคุณ”

“ดีใจสิ” เขาบอกเธอแล้วฝืนยิ้มออกมา

“ทานของว่างกันดีกว่าค่ะ” เธอเลื่อนจานขนมปังกระเทียมให้เขา แต่แดเนียลส่ายหัวเบาๆ

“คุณทานเลย ผมยังไม่หิว” เขาพูดเสียงอ่อย แล้วลุกขึ้นไปนั่งที่โซฟา เปิดรายการวาไรตี้ดู

เปรมจิตเห็นดังนั้นจึงเดินไปนั่งข้างๆ เขาพร้อมด้วยมันฝรั่งแท่งทอดกรอบถือมาวางตรงโต๊ะรับแขกทรงเตี้ยตรงโซฟาต่อหน้าเขา

“งั้นทานเฟรนฟรายนะคะ” เธอบอกเขา

“ผมไม่หิว คุณทานเถอะ” เขาบอกเธอแล้วหันไปยิ้มให้ เห็นว่าตอนนี้เปรมจิตคาบมันฝรั่งทอดแท่งนั้นแล้วมองตาเขาเหมือนจะถามว่ามั่นใจแล้วใช่ไหมที่จะไม่ทานมันจากปากของเธอ

แดเนียลยิ้มกว้างแล้วรีบโน้มหน้าเข้าไปเพื่อกัดมันฝรั่งทอดจากปากของเธอแล้วสบตาเธออย่างพอใจ

“ไหนบอกไม่กิน” เธอบอกขณะที่เคี้ยวมันฝรั่งอีกครึ่งในปากของตัวเอง

“ถ้าเปรมใช้ปากป้อน ผมจะกินให้หมดจานเลย” เขาบอกเธอแล้วยิ้มอย่างมีความหวัง

“เปรมใช้หนี้ให้คุณหมดแล้วนะคะ ต่อไปหากมีคนบอกว่าเปรมคบคุณเพราะเงิน เปรมจะได้เถียงได้อย่างเต็มปากว่าไม่ใช่” เธอบอกเขาแล้วขยับเข้าไปหอมแก้มที่มีตอหนวดที่ข้างแก้มนั้นแล้วอมยิ้มแก้มแดง

เขาได้ยินดังนั้นจึงรีบกอดเปรมจิตมากอดเอาไว้แล้วจูบที่หน้าผากของเธออย่างรักใคร่

“วันนี้อยู่ค้างกับผมนะ” เขาถามเธออย่างเชิญชวน แล้วสบตารอลุ้นคำตอบด้วยความตื่นเต้น

“ค่ะ” เปรมจิตรับปาก เธอกะว่าจริงๆ แล้วจะรอให้คบกันไปอีกสักหนึ่งเดือนก่อน แต่ดูใบหน้าที่ดูเศร้าและน่าสงสารของแดเนียลก็ทำให้เธอใจอ่อน

ถึงเขาจะมีมารดาเป็นคนไทย แต่เขาก็ยังมีความเป็นคนรุ่นใหม่ และเธอต้องเข้าใจเขาด้วยว่าเขาคงไม่มีความคิดเรื่องหัวโบราณอย่างมารดาแน่นอน ดูได้จากท่าทีที่เขาอยากจะขย้ำเธอทุกครั้งที่เจอกันก็พอเข้าใจได้

“นี่เปรมตัวจริงใช่ไหม” เขาถามอย่างไม่เชื่อหู

“งั้นเปรมกลับ” เธอทำท่าจะลุกขึ้นแต่โดนเข้ารั้งตัวเอาไว้ก่อน

“ผมรอวันนี้มาตั้งนาน เรื่องอะไรจะปล่อยให้กลับ” นายแบบลูกครึ่งพูดตามตรงอย่างไม่อ้อมค้อม ทำให้เปรมจิตถึงกับยิ้มไม่หุบ

“คุณนี่คิดแต่เรื่องเดียวใช่ไหมคะ”

“แน่นอน จะมีใครบ้างไม่อยากมีอะไรกับคนที่เรารัก” เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความกระหายจนเปรมจิตต้องขยับออกห่าง แล้วชวนเขาทานของว่างก่อนที่เขาจะบุ่มบ่ามทำอะไรเธอในตอนกลางวันแสกๆ แบบนี้

**********************

แดเนียลรอลุ้นให้เปรมจิตออกมาจากห้องน้ำด้วยความตื่นเต้น เธอบ่ายเบี่ยงเขามาทั้งวันเพราะเขินอายหากเขาจะทำอะไรเธอในตอนที่มีแสงสว่างอย่างนั้น

เธอไล่เขาไปอาบน้ำแล้วเธอตามไปอาบทีหลัง ตอนนี้ก็ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้วเธอก็ยังไม่ออกมาเสียที

เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก แดเนียลมองเปรมจิตที่ก้าวออกมาด้วยความตื่นเต้น เธอพันผ้าขนหนูเอาไว้รอบกายแล้วหลบสายตาของเขาด้วยความเขินอาย

“เปรม คุณสวยมาก” เขาชื่นชมเธอแล้วรีบลุกไปดึงเธอมานอนกอดที่เตียงด้วยความหลงใหล

“ผมไม่อยากให้คุณคิดว่าว่าเป็นคนต่างชาติ ลูกครึ่ง หรืออะไรก็ตามที่คุณคิดว่าเป็นพวกฟรีเซ็กส์ ผมไม่ใช่ว่าจะนอนกับใครก็ได้ แต่ผมรักคุณ รักมาตั้งนานแล้ว ดังนั้นอย่ากังวลว่าผมจะทอดทิ้งคุณ ถึงผมจะไม่ได้เข้าตามตรอกออกตามซอยอย่างคนอื่นๆ แต่ว่าผมจะไม่มีวันทอดทิ้งคุณ นอกจากว่าคุณจะเบื่อผมแล้วขอยุติความสัมพันธ์ของเราลงไปเอง” เขาบอกเธออย่างมุ่งมั่น แต่เปรมจิตแอบขำที่เขาพูดสำนวนไทยผิด

“เข้าตามตรอกออกตามประตูค่ะแดน” เธอบอกเขาแล้วยิ้มให้เบาๆ ไม่ได้อยากทำให้เขารู้สึกอายที่พูดผิด แต่อยากให้เขาจำเอาไว้จะได้ไม่ไปพูดที่อื่น

“นั่นแหละ” แดเนียลพูดแล้วอมยิ้ม

เขากระตุกผ้าขนหนูของตนเองออกไปก่อนตามด้วยผ้าขนหนูของเธอ แสดงความใจร้อนออกมาอย่างชัดเจน

ฝ่ามือหนาประคองแผ่นหลังของเธอเอาไว้ขณะที่ใช้อีกมือยกขาเธอขึ้นมาเกี่ยวที่เอวของเขา

เปรมจิตตกใจที่ครั้งแรกเขาก็จะสอดใส่โดยที่ยังไม่เล้าโลม แต่ว่าเธอคิดผิด

เขาดันร่างเธอขึ้นมาอุ้ม ให้เธอเอาขาเกี่ยวเอวของเขาไว้ทั้งสองข้าง แท่งลำพาดผ่านร่องรักของเธอเบียดเข้าหาหน้าท้องของเขาแล้วใช้มือประคองที่สะโพกของเธอเอาไว้ โน้มใบหน้าจูบเธอแล้วบดเบียดริมฝีปากด้วยความนุ่มนวล

ปลายลิ้นร้อนชื้นสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากอย่างหวานชื่น พันเกี่ยวกระหวัดกันอย่างดูดดื่มจนลิ้นแทบหลอมละลายไปในโพรงปากร้อนผ่าวนั้น

เขาบรรจงจูบเธออย่างหวานชื่น ปลุกเร้าอารมณ์จนเตลิด แล้วใช้มือที่ประคองสะโพกบีบเคล้นคลึงอย่างหนักหน่วง แล้วยกสะโพกของเปรมจิตให้ออกห่างจากแท่งลำที่แข็งขืนนั้น ก่อนจะส่ายสะโพกหามุมให้แท่งลำนั้นจ่อตรงร่องที่ปิดสนิทของเธอ แล้วดันมันเข้าไปโดยไม่ใช้มือช่วย

ขนาดของเขาทำให้เปรมจิตนั้นถึงกับน้ำตาซึม แดเนียลซุกที่ซอกคอของเธอขณะที่สอดแท่งลำค้างเอาไว้ ภายในร้อนและบีบรัดจนเขาแทบจะระเบิดออกมาเสียให้ได้

แดเนียลเดินพาเธอไปที่เตียงหลังจากที่รู้แล้วว่าจะพาเธอเดินกระแทกไปรอบห้องตั้งแต่ครั้งแรกเปรมจิตคงรับไม่ไหว เขาเธอลงแล้วมองดูกลีบที่บวมแดงนั้นอย่างรู้สึกผิด ลืมไปว่าขนาดของตนเองนั้นใหญ่มาก เธอก็ตัวเล็กนิดเดียวคงรับไม่ไหว จึงตัดสินใจเล้าโลมให้มากกว่านี้

เนินอวบอูมของเปรมจิตถูกมือหยาบลูบเคล้นอย่างหนักหน่วงแล้วสักพักก็ถูกเขาบดขยี้อย่างหนักหน่วงจนเปรมจิตหลุดครางออกเสียงออกมา

“อื้อ ดะ แดน” เธอเรียกชื่อเขาเมื่อรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร

แดเนียลก้มลงไป ใช้ลิ้นของเขาปรนเปรอความสุขให้กับเธอแล้วรัวลิ้นเร็วจนทำให้เปรมจิตที่ด้อยประสบการณ์นั้นถึงเส้นชัยไปอย่างง่ายดาย

สายธารอุ่นใสหลั่งไหลออกมาจนกลีบร่องฉ่ำน้ำ ในตอนนั้นเองแดเนียลลุกขึ้นคุกเข่าแล้วดันแท่งลำขนาดใหญ่ของเขาเข้าไปผ่านน้ำเชื่อมสีใสนั้น

พอเข้าไปได้เข้าก็ขยับเข้าออกเบาๆ เปรมจิตกัดฟันครางด้วยความเสียวซ่าน อารมณ์ที่สงบลงไปคุกรุ่นขึ้นมาอีกหนด้วยแท่งลำที่เข้าไปกระตุ้นอยู่ด้านใน

ปลายหัวหยักที่ชนกับผนังด้านในแล้วครูดเข้าออกเกาะเกี่ยวกับจุดกระสันของเธอทำให้เปรมจิตเริ่มที่จะทนไม่ไหวกับความช่ำชองบนเตียงของอีกฝ่ายที่กำลังบำเรอสวาทให้แก่ตน

แดเนียลขยับเข้าไปถี่ๆ แล้วทำให้คนรักหมาดๆ ถึงจุดหมายไปเป็นครั้งที่สอง เมื่อเปรมจิตตัวอ่อนลงเขาจึงถอนแท่งลำออกมา แล้วดึงเธอให้มาจูบปากกับเขาอีกครั้ง ก่อนจะผละจูบออกแล้วบอกรักเธอ

“ผมรักคุณนะเปรม อยู่กับผมไปนานๆ นะ”

“ค่ะแดน ฉันก็รักคุณค่ะ” เธอบอกเขาด้วยเสียงหายในที่หอบถี่ แล้วขึ้นไปนั่งตักเขา เอาขาเกี่ยวเอวเอาไว้ ถูกเขาจับสะโพกส่งแรงจับเธอขย่มบนตักของเขา

เธอทำหน้าบิดเบ้ เริ่มรู้สึกได้ถึงความร้อนรุ่มภายในร่างกาย ยอดอกสั่นไหวตรงหน้าแดเนียล เชิญชวนให้เขาใช้ปลายลิ้นมางับดูดเพื่อหยอกล้อ แล้วเคลื่อนไหวร่างเข้าหากันด้วยแรงดึงดูดทางอารมณ์

เสียงหายใจที่รดรินกันและเสียงครางที่ประสานกันและการขย่มโยกลงไปหาแท่งลำด้วยความด้อยประสบการณ์ มันสร้างความสุขสมทางอารมณ์ให้แก่แดเนียลจนเขาคาดไม่ถึง

เมื่อรู้ว่าตนเองปิ่มจะถึงเส้นชัยแล้ว จึงดันร่างของเปรมจิตให้นอนหงายลงไป จับแท่งลำสอดใส่เข้าไปแล้วดึงสะโพกเธอให้ยกสูงขึ้น จับขาทั้งสองข้างพาดที่ต้นแขน ดันแท่งลำเข้าออกด้วยความปรารถนาและรักใคร่

เปรมจิตครางเสียงหลง ช่องภายในตอดรัดเริ่มเกร็งสะโพกเป็นอาการที่เขาจับทางได้ว่าเธอกำลังใกล้ถึงจุดหมาย แดเนียลก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากของเธอแล้วกอดรัดร่างบางเอาไว้ในวงแขน โถมแรงที่สะโพกลงไปอย่างดุดัน เร่งเร้าให้ตัวเองถึงจุดหมายไปพร้อมกันกับเธอ

ร่างของทั้งคู่บดเบียดเข้าหากัน ปลายเท้าจิกเกร็งแล้วหายใจหอบถี่อย่างติดขัดพร้อมๆ กับความสุขที่หลั่งรินออกมาพร้อมกันอย่างควบคุมไม่อยู่

เปรมจิตหลับไปในอ้อมแขนของคนรัก พร้อมกับคำมั่นสัญญาที่เขาจะไม่ทอดทิ้งเธอ และเธอก็มั่นใจว่าเขาจะไม่มีวันผิดสัญญาอย่างแน่นอน

---จบ---