Chapter 10 อีกด้านที่ไม่รู้จัก
เพล้ง!
จู่ๆ จอกในมือก็ร่วงหลุดตกสู่พื้นจนแตกกระจาย เศษแก้วบางส่วนกระเด็นไปไกลจนเสี่ยวเอ้อร์ต้องรีบกระวีกระวาดเข้ามาเก็บกวาดเพราะเกรงว่าแขกเหรื่อท่านอื่นจะเผลอมาเหยียบจนได้รับบาดเจ็บ นักฆ่าสาวที่เอาแต่นั่งเหม่อลอยถึงกับสะดุ้งสุดตัวรีบเอ่ยขอโทษเป็นพัลวัน
“ขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจ เดี๋ยวข้าจะชดใช้ค่าจอกที่เสียหายให้เอง”
“ได้ขอรับนายท่าน”
หวงซูเยี่ยนถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ แปลก... จู่ๆ หัวใจก็กระตุกแรงราวกับถูกกระชากออกจากอก ความรู้สึกหดหู่ อึดอัด และคล้ายอยากจะร้องไห้เต็มตื้อจนลำคอตีบตันไปหมด
‘เหตุใดข้าจึงรู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก’
พลันหยาดน้ำใสก็ไหลปริ่มออกจากดวงตา หยาดหยดลงสู่โต๊ะไม้จนเป็นด่างดวง ซูเยี่ยนรีบใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหยาดน้ำตาอย่างรวดเร็ว เม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง ยกมือขึ้นกุมหน้าอกซ้าย ไม่เข้าใจว่าจู่ๆ เหตุใดตนเองถึงได้รู้สึกราวกับได้สูญเสียสิ่งสำ
