Chapter 6 พรหมจรรย์แลกปราณชีวิต
1166 คำ
Chapter 6 พรหมจรรย์แลกปราณชีวิต
“เจ้าไม่อยากทำหรือ”
เสียงนุ่มทุ้มที่เอ่ยถามยังผลให้นักฆ่าสาวที่เอาแต่ยืนจ้องใบหน้าของเขาถึงกับสะดุ้งน้อยๆ
“ปะ...เปล่าเจ้าค่ะนายท่าน”
นางรีบส่ายหน้าปฏิเสธก่อนจะรีบคุกเข่าลงตรงหน้าเขา เวลานี้เจ้าหนอนยักษ์ตัวใหญ่มันกำลังชี้มาที่ใบหน้าของนางแล้ว หัวใจของนางเต้นตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ราวกับจะกระโจนออกมานอกอก ถึงกระนั้นนางก็ต้องกดข่มความอายแล้วใช้มือคว้าหมับจับเข้าไปที่ท่อนเอ็นแข็งแล้วค่อยๆ โน้มใบหน้าลงไป แลบลิ้นออกมาตวัดเลียที่ปลายหัวหยักสีชมพูด้วยความประหม่า
“อะ อืม”
เสียงครางคล้ายพึงใจของชายรูปงามตรงหน้าช่วยปลุกความฮึกเหิมให้สาวน้อยที่ไม่ประสากามเริงรมย์ไม่น้อย นางจึงเร่งตวัดปลายลิ้นเลียไปตามปลายหัวหยักระรัว ในขณะที่มือข้างหนึ่งยังคงกำท่อนเอ็นเอาไว้ล้นมือ
ปะ...แปลก เหตุใดการกลืนกินหนอนยักษ์จึงทำให้ข้ารู้สึกดี!
มือหนาเลื่อนลงมาจับบ่าบอบบางเอาไว้ ก่อนจะดันใบหน้าของนางออกจากการกลืนกินแกนกายของเขา แล้วโดยที่เจ้าของร่างเล็กไม่ทันตั้งตัว ฮ่านหลานก็อุ้มนางไปที่เตียงอุ่น กอดก่ายแนบทับเรือนร่างของนางเอาไว้ด้วยเรือนกายเปลือยเปล่าแข็งแกร่ง ก่อนจะฉีกทึ้งอาภรณ์ส่วนที่เหลือออกไปจนหมดสิ้น
แคว้ก!
เขาถอยห่างเพียงนิดเพื่อหยุดชมโฉมสะคราญปานจะล่มเมือง ก่อนจะโน้มใบหน้าลงแล้วใช้ปลายลิ้นตวัดเลียไปยังปลายถันสีชมพูระเรื่ออย่างยวนเย้า
“อ๊ะ! อื้อ!”
นักฆ่าสาวแห่งพรรคมารถึงกับผวาเฮือก กระถดทรวงอกอิ่มหนีจากริมฝีปากอุ่น ทว่าเขากลับคว้าหมับกอบกุมเอาไว้ทั้งเต้าแล้วอ้าปากครอบครองมันเอาไว้เต็มปากเต็มคำ
ริมฝีปากอุ่นและลิ้นเรียวชื้นแฉะตวัดเลียดูดกลืนยอดอกสีระเรื่อไปมา ทั้งดูด ทั้งดุนดัน อีกทั้งยังห่อปลายลิ้นให้แข็งเป็นไตแล้วตวัดถูไถไปกับยอดอกจนมันชูสล้างเต่งตึงคล้ายจะเชิญชวนให้เขาดื่มกินมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“อะ...อาห์”
ซูเยี่ยนถึงกับครางเสียงกระเส่า บ้างก็กระถดถอยบ้างก็แอ่นเข้าหาริมฝีปากหนาด้วยแรงแห่งความปรารถนา สองมือเล็กยกขึ้นจับที่ท้ายทอยและศีรษะของเขา ก่อนจะขยี้ขยำพร้อมกับหอบหายใจระรัว
เขาจูบ...
เขาเลีย...
เขาดูดดุน...
เขาใช้ลิ้นร้อนลามไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งอันแสนเย้ายวน มือหนาสากอย่างบุรุษที่กำศาตราวุธมาทั้งชีวิตโลมไล้ไปตามผิวพรรณนวลเนียนน่าหลงใหล
เวลานี้หวงซูเยี่ยนคล้ายกับคนที่กำลังจะขาดอากาศหายใจ นางหอบหายใจด้วยปาก เรือนกายบิดเกร็งด้วยความกระสันซ่าน หัวใจเต้นระรัวราวกับจะกระโจนออกมานอกอก และที่สำคัญ...
ที่กลางแกนกายของนางนั้นหน่วงหนึบ เสียวปลาบที่บริเวณท้องน้อย รับรู้ได้ว่าภายในรูชื้นคับแคบเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำใสที่ไหลออกมาเปรอะเปื้อนง่ามขาเป็นสาย
นี่นะหรือ...อารมณ์กำหนัดที่นางเคยอ่านเจอในตำรา มันช่างวาบหวาม ซาบซ่าน และหวานล้ำคล้ายกับกำลังโบยบินไปมาบนปุยเมฆแผ่วเบา
นางไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะทัดทานขัดขืน ไม่ว่าเขาจะจับนางลุกนั่งหรือคว่ำหงาย นางก็พร้อมยินยอมให้เขาจับจูงไปสู่ปลายทางแห่งกามารมณ์โดยไม่อิดออด
“เจ้าช่างงามนัก”
น้ำเสียงทุ้มเอ่ยชมทำให้นางที่คล้ายตกภวังค์ถึงกับกะพริบตาปริบๆ แพขนตางอนงามกระพือไปมาขับให้ใบหน้ามนเรียวยิ่งน่าเพ่งพิศชวนมอง
“ข้าจะรับทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายของเจ้าเอาไว้เอง”
เขาพูดขณะที่จับสองขาเรียวของคณิกากำมะลอให้ยกขึ้นสูง ปลายข้อเท้าเรียวเล็กพาดลงบนไหล่แข็งแกร่งของเขา เปิดเปลือยให้เห็นโหนกนูนที่ฉ่ำแฉะ
ร่างกายของนางพร้อมแล้ว... พร้อมที่จะให้เขาสอดใส่เข้าไปเพื่อขับขานบทเพลงแห่งราคะให้ลุกโชนราวกับเปลวเพลิง
“อ๊ะ!”
นักฆ่าสาวร้องเสียงหลงเมื่อปลายหัวหยักเบียดเสียดเข้ามาในปากทางคับแคบ แค่เพียงเบียดเข้ามาน้อยนิดนางกับปวดหนึบ รู้สึกอึดอัด แล้วเมื่อเขาแทรกเข้ามาอีกหน่อยนางก็ถึงกับบิดเบี้ยวใบหน้าเหยเก
เจ็บ!
ได้แต่กรีดร้องในใจไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง ด้วยกลัวว่าเขาจะล่วงรู้ว่านางเป็นหญิงคณิกาตัวปลอม อีกทั้งยังเป็นหญิงพรหมจรรย์ไม่เคยต้องมือชายมาก่อน
หญิงสาวกัดฟันกรอด ท่องเอาไว้ว่าต้องอดทนเพื่อทดแทนบุญคุณของบิดาบุญธรรม ไม่ว่าจะต้องเจ็บเจียนตาย นางก็จะต้องผ่านมันไปให้ได้
เฉินฮ่านหลานไม่ได้ขยับเข้าไปอย่างที่ควร เขายังคงค้างแช่ท่อนเอ็นเอาไว้เช่นนั้น ทั้งที่เวลานี้แกนกลางกายของเขากำลังปวดหนึบจากการถูกความคับแคบบีบรัดจนต้องค่อยๆ พ่นลมหายใจออกทางริมฝีปากอย่างช้าๆ
“มองหน้าข้าสิ”
ชายหนุ่มออกคำสั่งกับคนตัวเล็กที่เอาแต่หันหน้ามองไปทางอื่น ทันทีที่หญิงสาวหันกลับมาตามคำสั่งของเขา เขาก็ก้มลงปิดริมฝีปากนางเอาไว้อย่างรวดเร็ว บดจูบหนักหน่วงราวกับจะขยี้ริมฝีปากอิ่มให้แหลกลาญ ทั้งจูบจ้วงและดุนดันปลายลิ้นเข้าไปตวัดกลืนรสหวานล้ำ
“อื้อ...”
หญิงสาวครางออกมาเสียงแผ่ว หัวใจของนางกระตุกแรงที่จู่ๆ ก็ถูกตะโบมจูบหื่นกระหายโดยไม่ทันตั้งตัว และนั่นทำให้นางลืมความเจ็บปวด ร่างกายผ่อนคลายเพราะนางเพ่งความสนใจไปที่รสจูบดิบเถื่อนของเขา
กว่าจะรู้ตัว...
ท่อนเอ็นใหญ่ยาวของเขาก็สอดเข้ามาจนมิดลำเสียแล้ว
“อะ...อื้อ อื้อ อื้อ อะ...อาห์”
ซูเยี่ยนครางเสียงหลงเมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปากของนางให้เป็นอิสระ ความเสียวซ่านบีบรัดจนนางถึงกับผวาเฮือก ท้องน้อยบีบรัดคล้ายหมุนมวน
ตับ! ตับ! ตับ!
“จะ...เจ้าเป็นของข้าแล้ว”
แม้ว่าเอวสอบจะยังคงกระแทกกระทั้นซอยระรัวด้วยจังหวะที่พร้อมจะแผดเผาทั้งสองให้มอดไหม้ ทว่าคนตัวโตกลับโน้มใบหน้าลงมาจูบที่หน้าผากมนชื้นเหงื่อของหญิงสาวแผ่วเบาราวกับทะนุถนอม
หัวใจของนักฆ่าสาวกระตุกหวาม ความอบอุ่นจากการจูบซับหยาดเหงื่ออย่างอ่อนโยนยังผลให้นางถึงกับนิ่งอึ้งไปหลายอึดใจ ก่อนที่ความเสียวจะฉีกทึ้งสติสัมปชัญญะของนางไปจนหมดสิ้น
“อะ...อื้อ ...เสียวจังเลย อื้อ อื้อ...”
- ผู้เขียน
