Chapter 18 หีบไม้จากท่านประมุข
เขาผุดลุกขึ้นนั่งแล้วไปแตะที่ประตูกระโจมเพื่อมองออกไปด้านนอก เห็นเพียงแผ่นหลังของนางที่เคลื่อนตัวไปในความมืดอย่างรวดเร็วด้วยวิชาตัวเบาแล้วก็ถึงกับหยักยิ้มที่มุมปาก
‘นางมารน้อย... นี่เจ้าคิดว่ายานั่นมันจะทำให้ข้าหื่นกระหายอีกทั้งยังหลงใหลในตัวเจ้าได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ ข้าหื่นด้วยตัวของข้าเองล้วนๆ ต่างหากเล่า!’
ยิ้มยียวนพลางใช้ปลายนิ้วลูบไปยังรอยเล็บที่ต้นแขนของตนเองแผ่วเบา
‘ร่องรอยฝากรักของนางแมวน้อย’
“ต่อให้เจ้าข่วนข้าทั้งตัว ข้าก็ยอม แล้วพบกันคืนพรุ่งนี้ข้ายินดีมอบสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ให้เจ้าเสมอ”
พูดจบก็เดินไปทิ้งตัวลงนอน มือข้างหนึ่งก่ายหน้าผากอย่างครุ่นคิดแม้ใบหน้าจะพราวไปด้วยรอยยิ้มยกทว่าภายในใจนั้นกลับเอ่อล้นไปด้วยความกังวลใจ
ขึ้นชื่อว่าพรรคมารแล้ว ย่อมเก่งกาจเรื่องสกปรกคิดไม่ซื่อ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อาจประมาท ต้องคอยฟังข่าวจากสายลับที่ปลอมตัวเ
