ลั่วฟางเซียนเป็นเพียงเด็กหญิง แต่นางรักสวยรักงามมิน้อย ด้วยรู้ว่าบุรุษนิยมชมชอบสตรีที่มีน้ำมีนวล และแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีฉูดฉาด
อีกทั้งกิริยาของเหลียงหงและคำพูดทิ้งท้ายของนาง ทำให้หัวใจดวงน้อยของลั่วฟางเซียนอยู่ไม่เป็นสุข แม่นางน้อยวิ่งเข้าออกกระโจมต่างๆ ที่รู้จัก ก่อนเข้าไปถามพ่อครัวกับคนงานในค่ายทหาร กระทั่งได้เสื้อผ้าสตรีมาสองสามชุด และเครื่องประทินผิวกับชาดทาปากสีแดง
ลั่วฟางเซียนแต่งตัวอยู่นาน แต่ไม่ถูกใจตน นางจึงไปไหว้วานคนงานผู้หญิงช่วยเหลือ
“ดูไปเจ้าก็งามอยู่นะเสี่ยวเซียน”
“ใช่สิ หากข้าไม่งามท่านแม่ทัพจะให้ไปรับใช้ที่กระโจมรึ”
“โถ นังเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เจ้าทำได้แค่ยกน้ำ ล้างเท้าท่านแม่ทัพ ไฉนจะได้ปืนขึ้นเตียงเขา”
“พูดเช่นนี้ พวกป้าๆ หมายความเยี่ยงไร”
“ตอนนี้ มีงานเลี้ยงต้อนรับท่านอ๋องกับองค์ชายสาม พวกนางเล็กๆ ทั้งระบำรำฟ้อน เล่นพิณ เป่าขลุ่ย คืนนี้คงได้สำราญจนรุ่
