อดีต 7 ปีก่อน
ทิศตะวันออกของแคว้นชิง ณ ค่ายทหารจี้เหมิง
เป็นยามเช้าตรู่ หลังจากที่ทหารจับเชลยเผ่าคนเถื่อนซึ่งอยู่ตามชายแดนมาได้จำนวนหนึ่ง คนเหล่านั้นแต่งตัวแปลกตาอยู่สักหน่อย เสื้อผ้าล้วนเป็นสีทึบและประดับขนนก ใบหน้าวาดลวดลายดูน่าเกรงขาม บ้างสักลายพร้อยทั้งตัว
‘เผ่านกไฟ’ เป็นชื่อของพวกมัน และสิ่งที่น่าประหลาดใจคือ ไม่มีผู้ใดส่งเสียงร้องขอเมตตา หนึ่งในนั้นมีเด็กคนหนึ่งซึ่งใบหน้าแต้มฝุ่น ดูมอมแมมหากดวงตากลับฉายความไม่ยอมคน เสื้อผ้าที่สวมผิดแผกจากผู้อื่น ไม่ใช่ชุดของเผ่านกไฟ ดูคล้ายเสื้อผ้าคุณชายน้อย อีกทั้งเมื่อใครถูกเนื้อตัว ปากเล็กๆ ก็แสยะกว้างแล้วแยกเขี้ยวขาวแหลมคมข่มขู่
ครั้นมีนายทหารผู้หนึ่งยื่นมือเข้าไปแหย่หรือล้อเลียน มันก็กัดนิ้วเขาจนเลือดไหลอาบมือ ทหารผู้นั้นส่งเสียงร้องโหยหวนแสดงเจ็บปวดราวกับจะขาดใจตาย
ภายในกระโจมของแม่ทัพ ถานป๋อสัมผัสเขาแหลมคมบนหน้ากาก ความรู้สึกยามนี้ยา
