ก๊อก ก๊อก
"เขามา" เสียงเข้มดังขึ้นเมื่อมีคนเคาะประตูห้องทำงานของเขาที่ตอนนี้เขาไม่ได้ทำงานหรอกเพราะเอาแต่คิดถึงหน้ายัยเด็กน้อยที่รักนั่น แต่เธอจะคิดถึงเขาไหมนั่นก็อีกเรื่อง เฮ้อ
แอด~
ราฮิมเดินเข้ามายืนก้มหน้าจนเขาวางปากกาลงเอนหลังพิงเก้าอี้ประสานมือไว้เชิงถามลูกน้องคนสนิท
"เกิดเรื่องครับนาย"
"เรื่องอะไร" ยังมีเรื่องใหญ่อะไรอีกนอกจากเรื่องธุระกิจที่ตอนนี้ยอดกำไรพุ่งขึ้นอย่างมหาศาลจนมีแต่คนอยากมาอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเขา แล้วคนอย่างเขาต้องมีเรื่องอะไรอีกอย่างนั้นหรอ
"คือ..." ราฮิมก้มหน้ารู้สึกเหมือนไม่ค่อยมั่นใจที่จะพูดเท่าไหร่ ทำไมต้องเป็นเขาด้วยว่ะที่ต้องมารายงานเรื่องคอขาดแบบนี้
"มีอะไร"
"คือคุณที่รักพยายามฆ่าตัวตายครับ"
"อะไรนะ!! " คามินผุดลุกขึ้นใจหล่นวูบกับคำบอกของลูกน้อง นี่ยัยเด็กนั่นทำบ้าอะไรลงไป!
"ตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับแต่ต้องนอนดูอาการที่โรงพยาบาลอีกสองคืน" ราฮิมตอบเสีย
