‘แล้วไอ้ที่พี่พูดประชดกับทำท่าจะงอนผมอยู่ตอนเนี่ย…มันไม่ใช่นิสัยผู้หญิงหรือไง!?’
คำถามของกุ๊กทำฉันฉันชะงักไปชั่วขณะ ด้วยคำถามที่ไม่เคยมีใครพูดใส่มาก่อนของเขาทำคนฟังอย่างฉันเริ่มทำตัวไม่ถูก ทำได้แค่ยืนสบสายตาตอบเขากลับไปโดยไม่พูดอะไร ส่วนเขาเองก็ยังคงตีหน้านิ่ง มองสบสายตาฉันอยู่อย่างงั้น
“ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าเมื่อก่อนพี่จะโดนคนอื่นต่อว่ามาแบบไหน แต่ตอนนี้ผมรู้และเชื่อแล้วว่าพี่เป็นผู้หญิง”
ตึก ตัก… ตึก ตัก…
ทุกทีเลย ทุกทีได้ฟังเขาพูดอะไรด้วยน้ำเสียงจริงจังแบบนั้น หัวใจของฉันมักจะเริ่มควบคุมไม่อยู่
“ที่ผมมาหาพี่วันนี้ นอกจากจะเอาเสื้อมาคืนแล้ว ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าที่พี่จะทำร้ายโกกิน่ะ มันเป็นเพราะอะไร…”
“ก็อย่างที่เอ็งเห็น…” ฉันพยายามขัด แต่เขาดันแทรกเสียงแย้ง
“ปกติพี่มีเหตุผลไม่ใช่หรือไง” ไอ้ลูกเจี๊ยบเว้นช่วงหายใจ ต่างจากมือที่บีบแขนฉันเอาไว้แน่นเพื่อต้านแรงยื้อ “ผมฟังเหตุผลของโก
