อี้ฟานเห็นว่าทางสะดวกแล้วจึงยิงพลุสีขึ้นไป ไม่นานร่างอีกแปดร่างก็ลงมาถึงในสภาพทุลักทุเลไม่น้อย
“อี๋!” เหมียนอ้ายรีบปิดจมูกของตัวเองทันทีเมื่อได้กลิ่นคาวเลือดชวนอ้วกของพวกมัน จะกี่ครั้ง ๆ ก็ไม่ชินอยู่ดี แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่เธอที่รู้สึกไปคนเดียว
ทุกคนเปลี่ยนรองเท้าของตัวเองเป็นคู่เดิมเพื่อเพิ่มพลังให้ตนเองท่ามกลางความสงสัยของลูกค้าทั้งสอง หยางเฟยเห็นแบบนั้นจึงอธิบายไป
“เพราะอากาศมันไม่เหมือนกัน”
บางครั้งคำอธิบายของเขาก็ไม่ช่วยให้เข้าใจเลยสักนิด
เมื่อทุกคนเปลี่ยนชุดมาอยู่ในสภาพพร้อมสู้แล้ว จึงเริ่มเดินทางอีกครั้ง ภายในถ้ำแห่งนี้จะเดินตรงเป็นเส้นทางเดียวและมีสัตว์อสูรระดับสมุนราชาอยู่ประปราย ถ้าโชคดีอาจจะเจอแค่ตัวเดียว แต่ถ้าโชคร้ายอาจจะเจอยกฝูง แต่กลุ่มของเธอกลับเดินมาจนถึงหน้าห้องบอสโดยไม่เจอสมุนราชาสักตัว
อี้ฟานรู้สึกแปลกใจ ท่ามกลางสีหน้าโล่งอกของทุกคนที่ไม่ต้องสู้กับลูกสมุนราชาให้ปว
