ในเมื่อดื้อดึงต่อเขาเช่นนี้ เขาเองก็ไม่มีทางเลือกคงต้องใช้กำลังบังคับกัน
“ว้าย!” ร่างบางถูกช้อนไว้ในอ้อมแขนอย่างไม่ทันตั้งตัว
“เดี๋ยวพี่อุ้มไปส่งในบ้านเอง” ชายหนุ่มไม่ฟังเสียงทำตามความต้องการของตนเอง เดินเข้าในบ้านทันที
“ปล่อยนะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ อย่ามายุ่งกับฉัน!” คนโดนอุ้มร้องโวยวายไม่หยุด ดิ้นรนให้เขาปล่อย
ดาวเรืองได้ยินเสียงรีบวิ่งมาดู เห็นภาพบุตรสาวถูกอุ้มโดยหนุ่มที่ตนหมายมั่นให้เป็นลูกเขต หล่อนยิ้มกว้างพึงพอใจทันที
ดูท่าว่าที่ลูกเขยคงต้องรับมือกับบุตรสาวหล่อนหนักเอาการ ยัยมิเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายมาแต่ไหนแต่ไร ทว่าหากฝังใจกับเรื่องไหนมักลืมยาก หล่อนเองคงช่วยเหลือเท่าที่ทำได้
“มิทำไมดิ้นแบบนี้ล่ะลูก พี่เค้าอุ้มอยู่เราดิ้นแบบนี้เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก!” ดาวเรืองดุบุตรสาว
คมฉณัฐวางคนดื้อลงบนโซฟา มิลันดาขยับกายเล็กน้อย ใบหน้าบึ้งตึงตวัดสายตามองเขาไม่พอใจ
“ใครใช้ให้เขามาอุ้มหนูล่ะแ
