บทที่ 17 เรื่องของงเรา NC

2285 คำ

8 : 25 น. "อ้าวคุณ ฉันนึกว่าคุณกลับไปแล้วซะอีก" สายฝนที่เดินออกมาจากในครัว พร้อมกับถ้วยข้าวต้ม เอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่าคริสเตียนยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ทั้ง ๆ ที่เมื่อประมาณชั่วโมงก่อน เธอได้ยินเสียงลูกสาวเธอกับเขาทะเลาะกันลั่นบ้าน เธอก็นึกว่าเขาจะกลับไปแล้วเสียอีก "ไต้ฝุ่นไปหาหมอหรือยังครับ" คริสเตียนเอ่ยถามขึ้นด้วยโทนเสียงที่สุภาพ เขาจำได้ว่าทอฝันบอกว่าลูกไม่สบาย "ยังหรอกค่ะ ทั้งทอฝันและไต้ฝุ่น เวลาไม่สบายก็ไม่เคยไปหาหมอสักครั้งหรอก" สายฝนเองก็ตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนตามแบบของเธอ "ทำไมละครับ?" เพราะอะไรกันทำไมเธอถึงไม่พาลูกไปหาหมอ "เพราะดื้อไงค่ะ ดื้อพอกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยละค่ะ" สายฝนตอบออกมาด้วยรอยยิ้ม เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ลูกและหลานชายไม่สบาย ก็มักจะมาอ้อนเธอเวลาป่วยเป็นประจำ "อันนี้จะเอาไปให้ไต้ฝุ่นหรือเปล่าครับ" คริสเตียนถามพร้อมกับมองไปที่ถ้วยข้าวต้มในมือสายฝน "ใช่ค่ะ"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม