สองอาทิตย์ต่อมา
"เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เห็นนั่งเหม่อมาเป็นชั่วโมงแล้ว" สายฝนที่ยกขนมออกมาจากในครัวถามขึ้น เมื่อเห็นว่าทอฝันเอาแต่นั่งเหม่ออยู่แบบนี้นานแล้ว
"....."
แต่ก็ไร้เสียงตอบรับจากคนที่กำลังนั่งเหม่อลอย จนสายฝนต้องวางของในมือแล้วเดินเข้ามาหาลูกสาวที่กำลังเหม่อจนไม่ได้ยินสิ่งที่เธอถาม
"ทอฝัน หนูได้ยินที่แม่พูดหรือเปล่าลูก" สายฝนวางมือลงแตะที่ไหล่ของทอฝันเบาเบา แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง นั่นถึงทำให้คนที่เหม่อหันมามองอย่างงุนงง
"แม่พูดว่าอะไรนะคะ ฝันไม่ทันได้ฟัง"
"แม่ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เห็นนั่งเหม่อมาเป็นชั่วโมงแล้ว"
"อ๋อ ฝันมีเรื่องให้คิดนิดหน่อยค่ะ" ทอฝันพยักเบาเบา แล้วตอบคำถามของคนเป็นแม่
จะบอกว่าเรื่องที่เธอกำลังคิดอยู่ มันนิดหน่อยก็ไม่ใช่ เพราะสำหรับเธอ เธอคิดว่ามันอาจจะหนักพอสมควร ยิ่งนานวันเธอยิ่งรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
"คิดเรื่องคุณคริสเตียนอยู่เหรอ" สายฝนเอ่ยถามออ
