37

1500 คำ

37 ประภาพรรณมีความคิดอย่างหนึ่งว่า คนจำพวกนี้เป็นตัวบ่อนทำลายอย่างแท้จริง ปล่อยทิ้งไว้ในสังคมรังแต่จะสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น เพราะฉะนั้นเธอเห็นคนประเภทนี้เมื่อไหร่ ได้เจอน้องมิวศิษย์เจ้าพ่อเสริมบุญแน่นอน “ฉันเป็นเจ้าของรถคันนี้จริงๆ อย่างที่บอกไป ฉันทำกุญแจหายก็เลยต้องมายืนงัดรถอยู่นี่ไงล่ะ ฉันไม่มีทางเป็นโจรได้หรอกเพราะฉันเป็นตำรวจ” พันกรพยายามอธิบายให้หญิงสาวทำท่าเหมือนนักเลงได้รับฟัง ซึ่งอีกฝ่ายไม่มีความเชื่ออยู่บนใบหน้าเลย ตรงกันข้ามกลับหัวเราะออกมาเบาๆ หลังจากที่เขาพูดจบ “เชื่อตายล่ะ ฉันเห็นโจรทุกคนเวลาถูกจับได้ว่ากำลังงัดแงะรถอยู่ก็อ้างอย่างนี้กันทุกคน รวมทั้งนายด้วย อ้างตัวเองว่าเป็นตำรวจไหนล่ะหลักฐาน โชว์บัตรตำรวจให้ดูหน่อยสิ” เธอร้องท้าไม่เชื่อคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย “ฉันลืมบัตรไว้ในรถก็เลยเอามาโชว์ไม่ได้” พันกรพูดออกไปตามความเป็นจริง ประภาพรรณรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายต้องพูด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม