36
รายละเอียดที่อยู่ในนามบัตรนั้นด้วย จึงไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนการตามหาจันยาวีร์จึงแคบลง
ครั้นพอผ่านไปยี่สิบสี่ชั่วโมง ประภาพรรณตั้งใจจะไปแจ้งความคนหาย แต่ทว่าก็ถูกค้านจากเสริมบุญว่าไม่ต้องไป เขาจะให้ลูกน้องตามหาเองโดยให้เหตุผลว่า หากเรื่องถึงตำรวจอาจสาวเรื่องราวอื่นๆ มาถึงแก๊งได้ ประภาพรรณจึงยอมทำตามที่บิดาพูด มาลีผู้เป็นแม่ก็ไม่ได้นิ่งเฉย ออกตามหาลูกสาวด้วยตนเองทุกวัน
“ก็กำลังตามหาอยู่ อีกไม่นานก็คงเจอ”
“พ่อสงสัยมั้ยว่าการหายตัวไปของแป้งมันทะแม่งๆ?” คำถามของลูกสาวทำให้ผู้เป็นพ่อหันขวับมามองหน้าผู้พูด
“ทำไม...ทะแม่งยังไง?”
“ไม่รู้สิ พูดไม่ถูกเหมือนกัน แต่ใจของมิวรู้สึกว่า มันต้องมีอะไรซ่อนเร้นอยู่แน่ๆ แต่อะไรนี่สิ มิวก็ไม่รู้เหมือนกัน”
เธอพูดตามสัญชาตญาณและความรู้สึกที่มีอยู่ในใจ บอกไม่ถูกว่าด้วยเรื่องอะไร แต่ต้องมีอะไรที่เป็นนัยยะแอบแฝงแน่นอน
“คิดมากเกินไปหรือเปล่า สงสัยเอ็งจะห่
