มีอานั่งกอดเข่าจมจ่ออยู่บนโซฟาหนังสีดำขณะที่สายตาเหม่อมองดูทีวีอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก กดเปิดดูช่องรายการทีวีสลับกับดูหนังเพื่อฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ ดีที่ยังมีอะไรให้ดูบ้างไม่งั้นเธอคงได้สติแตกเพราะถูกขังอยู่แต่ในห้องแบบนี้แน่ เธอใช้ชีวิตอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมกว้างๆ มาได้เจ็ดชั่วโมงกว่าแล้ว ในห้องที่มีแค่เตียงกว้างขนาดหกฟุต เฟอร์นิเจอร์และเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ ไม่มีระเบียงมีเพียงหน้าต่างบานใหญ่สองบานเท่านั้นที่มองออกไปเห็นบรรยากาศด้านนอก ตึกรามบ้านช่องและรถยนต์ที่ขับเข้ามาจอดในลานจอดรถของไนต์คลับ ผู้คนทั้งหญิงและชายเดินที่เข้าเดินขวักไขว่กันไปมาอยู่เบื้องล่าง
ขนาดความสูงของตึกห้าชั้นถึงอยากจะหนีแค่ไหนเธอก็ไม่มีปัญญาจะหนีออกไปได้ ประตูหน้าห้องยังถูกล็อกโดยใช้รหัสผ่าน เธอลองสุ่มกดตัวเลขอยู่นานก็เปิดไม่ได้จนกระทั่งล้มเลิกความตั้งใจไปในที่สุด
รู้สึกหวาดระแวงทุกครั้งที่ประตูห้องถูกเปิดกว้างออกแล
