รักร้ายนายมาเฟีย My Sugar Daddy Is Mr.Mafia

มาเฟียหนุ่มในชุดสูทสีดำแบรนด์เนมหรูกำลังนั่งตรวจเอกสารแสดงบัญชีรายจ่ายและรายรับทั้งหมดในห้องทำงานส่วนตัวในเอ็มมาริออนไนต์คลับตามปกติเหมือนเฉกเช่นเดิมทุกวัน ชายหนุ่มผู้รอบคอบอยู่เสมอและไม่ค่อยไว้ใจใครง่ายๆ ถึงแม้จะมีคนทำบัญชีต่างๆ ให้เรียบร้อยแต่สุดท้ายเขาก็ต้องมาตรวจดูอีกรอบอยู่ดี เสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้นทำให้สายตาคมกริบที่จับจ้องเอกสารในมือต้องเงยหน้าขึ้นมามองมือขวาคนสนิทที่พ่วงตำแหน่งเลขามือฉมังเดินเปิดประตูบานใหญ่เข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับแฟ้มเอกสารจำนวนหนึ่งในมือ “นี่คือเอกสารที่ต้องเซ็นทั้งหมดครับ” มือขวายิ้มตอบพลางวางแฟ้นเอกสารที่ถือมาวางไว้บนโต๊ะทำงานหรูสีโอ๊คดำที่เจ้านายหนุ่มสั่งทำเป็นพิเศษ “เอ่อ..รายชื่อเด็กทั้งหมดที่ผมเอาให้นายดู มีเด็กคนไหนที่นายอยากอุปการะเพิ่มเติมอีกไหมครับ” เอ็มเจมองหน้าเจ้านายหนุ่มด้วยสายตาชื่นชมและเคารพนับถือไม่ต่างจากที่มองนายท่านบิดาของราเชนทร์และน้องชายฝาแฝดราฟาเอล เจ้านายหนุ่มลูกเสี้ยวผสมสามเชื้อชาติที่มีใบหน้าหล่อเหลาเป็นเอกลักษณ์แถมยังเป็นชายหนุ่มวัยสามสิบสี่ที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย หนุ่มแน่นและแสนเก่งกาจรอบด้านอย่างหาตัวจับไม่ได้ ดวงตาคมสีเทาเข้มอมเขียวกวาดสายตามองรูปถ่ายเด็กสาวและเด็กชายหลายคนที่อยู่ในแฟ้มสีดำอยู่ครู่หนึ่ง “ทั้งหมด ราล์ฟไปพบลูกค้ากลับมาหรือยัง” “ยังครับ คงจะเป็นช่วงเย็นๆ เลย เห็นคุณราฟาเอลบอกว่าอาวุธล็อตใหม่ที่ส่งมามีปัญหานิดหน่อยครับ” ราเชนทร์พยักหน้าตอบและไม่ได้ถามอะไรต่อสายตามองเอกสารแต่ละแผ่นที่เปิดผ่านๆ ไปเหมือนทุกครั้ง เขาไม่ใช่คนใจดีมีเมตตาอะไรมากมาย นี่ก็ถือว่ามันเป็นงานและก็ส่วนหนึ่งของธุรกิจ นอกจากธุรกิจสีเทามากมายที่เป็นครอบครัวทำอยู่ยังมีงานอีกอย่างที่ครอบครัวเขาทำอย่างสม่ำเสมอเพื่อสร้างชื่อเสียงด้านที่ดีงามให้แก่วงศ์ตระกูล นั้นก็คือทำการมูลนิธิเพื่อการกุศลไม่แสวงหาผลกำไร ทั้งบริจาคเงินและการรับอุปการะเด็กกำพร้าและเลี้ยงดูส่งเสียให้เด็กพวกนั้นมีการศึกษาและความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น คนภายนอกทุกคนล้วนเข้าใจว่าครอบครัวของเขาเป็นพวกมหาเศรษฐีใจบุญสุนทานที่ชอบทำประโยชน์เพื่อช่วยเหลือสังคมโดยการบริจาคเงินมากมายให้องค์กรการกุศลต่างๆ ในประเทศ..แต่สิ่งที่คนภายนอกมองเห็นกลับแตกต่างจากความเป็นจริงที่ดำมืดอย่างสิ้นเชิง ที่จริงแล้ว.. มูลนิธิพวกนี้เป็นแหล่งฟอกเงินชั้นดีเยี่ยมสำหรับธุรกิจสีเทาของครอบครัวของเขา เงินจากธุรกิจสกปรกที่เอามาฟอกให้มันขาวสะอาด ปลายปากกาด้ามหรูในมือถูกทำเครื่องหมายกากบาทบนกระดาษเอกสารทุกแผ่นที่มีรูปถ่ายและประวัติของเด็กแต่ละคน ราเชนทร์ไม่เสียเวลาคิดอะไรมากมาย ชายหนุ่มเลือกเด็กทุกคนจากในแฟ้มนั้นก่อนจะยื่นมันส่งคืนให้กับมือขวาคนสนิท เฉพาะในปีนี้ก็มีเด็กกำพร้าเพิ่มขึ้นจากปีก่อนเกือบเท่าตัว เด็กบางคนต้องเป็นกำพร้าเพราะพ่อแม่ตายตั้งแต่อายุน้อยๆ ไม่มีญาติรับไปดูแลเลยถูกนำมาทิ้งไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กบางคนก็เกิดจากความไม่พร้อมของคุณแม่วัยใสบ้างและอีกหลายๆ สาเหตุที่มาเฟียหนุ่มไม่อยากสนใจและเสียเวลาคิดให้เปลืองสมอง ครอบครัวของเขาก่อตั้งมูลนิธิพวกนั้นขึ้นมาก็เพราะเหตุผลเกี่ยวข้องกับธุรกิจล้วนๆ ค่าใช้จ่ายจำนวนมหาศาลที่เสียไปไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาเพราะมันคุ้มค่ากับผลลัพธ์ที่ได้กลับคืนมา คุ้มค่าสุดๆ กับชื่อเสียงด้านดีๆ เป็นที่เคารพนับหน้าถือตาในวงสังคมและมันก็เป็นผลดีกับธุรกิจผิดกฎหมายของครอบครัวและผองเพื่อนสนิทของเขาเอง ราเชนทร์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้หนังนุ่มสีดำ มือหยิบบุหรี่และไฟแช็คซิปโป้ขึ้นมาจุดสูบ ใบหน้าเรียบเฉยและดวงตาคมเข้มมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใช้ความคิด “มีเอกสารที่ต้องเซ็นอีกไหม เดี๋ยวฉันจะไปตรวจของที่ห้องใต้ดินกับพีเคสักหน่อย” “ไม่มีแล้วครับ วันนี้นายจะไปงานปาร์ตี้สังสรรค์ของท่านทูตเยอรมันหรือเปล่าครับ” งานปาร์ตี้ที่แสนน่าเบื่อแต่ก็จำเป็นต้องไปร่วมงาน.. การสร้างคอนเนคชั่นและกระชับความสัมพันธ์กับผู้หลักผู้ใหญ่ ถึงแม้มันจะเป็นงานที่น่าเบื่อแค่ไหนแต่มาเฟียหนุ่มก็ยินยอมทำมัน “อืม” ราเชนทร์พ่นควันสีขาวออกมาอย่างผ่อนคลายอารมณ์ “คืนนี้มีงานประมูลที่ห้องใต้ดินของไนท์คลับ นายท่านจะไปร่วมชมด้วยไหมครับ” “ก็อาจจะ” ราเชนทร์มองหน้าเอ็มเจอยู่ครู่หนึ่งและไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เพียงแค่นั้นมือขวาคนสนิทก็รู้หน้าที่ของตัวเองดี ร่างสูงกำยำเดินถือแฟ้มเอกสารออกจากห้องทำงานเพื่อไปจัดการงานต่างๆ ของเจ้านายให้เสร็จเรียบร้อยต่อไป นิ้วเรียวคีบบุหรี่ที่ถูกจุดสูบจนใกล้จะหมดมวนลงบนที่เขี่ยบุหรี่แก้วคริสตัลบนโต๊ะทำงานก่อนจะหยิบปากกาด้ามหรูขึ้นมาเซ็นชื่อลงในแผ่นเอกสารงานเพื่อสะสางงานที่คั่งค้างอยู่ให้เสร็จ ดวงตาคมเข้มเป็นประกายแวววาวขึ้นมาเมื่อคิดว่าคืนนี้จะมีเรื่องสนุกๆ รอเขาอยู่และมันก็ช่วยคลายความเบื่อหน่ายให้มาเฟียหนุ่มได้มากโข.. งานประมูลที่จัดขึ้นเพียงสามเดือนครั้งที่แสนสนุก มีทั้งพวกของสวยงามที่มีชีวิตและไม่มีชีวิตเครื่องประดับราคาแพงหายากรวมถึงภาพงานศิลปะของศิลปินชื่อดังที่ถูกโจรกรรมมาเพื่อประมูลในงาน ที่จริงแล้วมันก็งานประมูลที่จัดขึ้นมาเพื่อสนองตัณหาและความต้องการของพวกเศรษฐีคนมีเงินโรคจิตที่ฉากหน้าในสังคมสวมหน้ากากของคนดีแต่เบื้องหลังกลับมีอีกด้านที่ชั่วช้าต่ำตม มันก็คือด้านมืดในใจคนที่ถูกเก็บกดไว้และไม่สามารถจะระบายหรือแสดงออกได้ในยามปกติ เขาก็แค่จัดมันขึ้นมา.. จัดงานประมูลพวกนี้ขึ้นเพื่อสนองความต้องการด้านมืดในจิตใจมนุษย์ก็เท่านั้น