ตลอดทางที่เดินตามหลังหญิงสาวคนนั้นไปถึงมีอาจะพยายามชวนหล่อนคุยมากเท่าไหร่ก็ตามสิ่งที่ได้รับกลับมามีแต่ความเงียบเฉย พอเห็นว่าถามไปก็ไม่ได้เรื่องอะไรขึ้นมามีอาถึงได้สงบปากสงบคำแทน ชำเลืองสายตามองบอดี้การ์ดร่างยักษ์ที่เดินตามหลังมาไม่ห่างด้วยความแปลกใจ จริงอยู่ที่มีอาคิดหนีแต่ก็คงไปไหนไม่ได้เพราะกระเป๋าและของใช้ทุกอย่างถูกยึดไปหมด สายตามองดูลิฟต์ที่เคลื่อนตัวขึ้นไปหยุดที่ชั้นห้าและเดินตามหลังหญิงสาวคนนั้นไปเรื่อยๆ จนสุดทางเดิน กระทั่งหล่อนพามีอามาหยุดยืนที่หน้าประตูห้องสีดำสนิทบานใหญ่ มือบางเคาะประตูอยู่สองสามครั้งก่อนจะมีเสียงตอบรับดังออกมาจากด้านในห้อง
“เชิญค่ะ” บานประตูห้องถูกเปิดกว้างออก หล่อนไม่ได้เดินเข้าไปด้านในเพียงแต่ผายมือเป็นเชิงบอกให้หญิงสาวเดินเข้าไปด้านในแทน
ชายหนุ่มสองคนที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ตวัดสายตาขึ้นมองหญิงสาวที่ยืนนิ่งอยู่ตรงประตูห้องพร้อมกัน มีอาเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื
