ราเชนทร์ฟังถ้อยคำที่พรั่งพรูออกมาด้วยความโกรธของหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขารู้สึกว่าตัวเองเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระมากพอแล้ว
...ของเล่นชิ้นนี้ดูจะไม่คุ้มค่ากับเวลาที่เขาต้องเสียไปเลยสักนิด
“ของเล่นที่ผ่านมือฉันมันไม่มีทางกลับมาสวยงามอย่างเดิม แต่สภาพมันก็คงดีกว่าผ่านมือพวกตาแก่วิตถารในห้องประมูลนั่น ที่จริง..เธอควรจะต้องขอบคุณฉันด้วยซ้ำที่ประมูลเธอมาได้ ไม่งั้นตอนนี้เธอคงนอนเป็นศพอยู่ที่ไหนสักที่หนึ่งหรือโชคดีหน่อยก็อาจรอดชีวิตมาได้แต่ก็คงไม่ครบสามสิบสอง”
“..อยากรู้ไหมว่าหลังจากถูกประมูลไปแล้วสภาพผู้หญิงพวกนั้นเป็นยังไง”
ใช่ เธออยากรู้แต่ก็ไม่อยากได้ยินเรื่องความโหดร้ายที่เกิดขึ้นกับพวกเธอหรอก มีอาเลือกส่ายหน้าปฏิเสธตอบชายหนุ่มไป
“ถ้าฉลาดก็ควรเชื่อฟังฉันให้มากๆ บางทีฉันอาจจะไม่เล่นของเล่นชิ้นนี้จนพังคามือแบบคนพวกนั้นก็ได้”
“คุณคงไม่ทำอะไรฉันแบบคนพวกนั้นใช่ไหม ถ้าฉันยอมทำตามสัญญานั
