มีอามองชายหนุ่มในชุดสูทสีดำที่นั่งอยู่ตรงโซฟาเบดขนาดใหญ่ด้วยท่าทางสบายๆ ดวงตาคมกริบมองใบหน้าสวยครู่หนึ่งก่อนจะยกแก้ววิสกี้ในมือขึ้นดื่ม
“มานั่งนี่สิ”
“ค่ะ” มีอากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก้าวเท้าช้าๆ เดินเข้าไปหาชายหนุ่ม เธอขยับตัวลงนั่งข้างๆ เขา ทิ้งระยะห่างไว้พอให้หายใจหายคอได้สะดวก
“ไปไหนมา”
“ไป..เอ่อ..ไปทานข้าวกับเพื่อนมาค่ะ ร้านอาหารมันห่างจากที่นี่มากเลยมาช้าค่ะ อ๊ะ!”
มีอาสะดุ้งเฮือกเมื่อต้นแขนถูกมือหนาดึงกระชากให้เข้าไปหา ใบหน้าของเธอห่างจากใบหน้าเขาไม่ถึงคืบ
“ฉันไม่ชอบคนโกหก”
“..ฉันไปบอกเลิกชูการ์แดดดี้อีกคนมา กำลังจะกลับหอพักแล้วคุณโทรมาพอดี” มีอาสารภาพออกไปถามตรง ชำเลืองมองสีหน้าเรียบเฉยของราเชนทร์เมื่อเห็นเขานิ่งเงียบไป
“ต่อไปให้เรียกแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น...เหมือนกับเวลาที่เธอพูดกับผู้ชายคนนั้น”
“คุณให้คนสะกดรอยตามฉัน!!” มีอามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เข
