มีหลายสิ่งที่หร่วนอิ๋งซุยเรียนรู้ได้ไว แต่ก็มีอีกหลายสิ่งที่นางทำไม่ได้เรื่อง...
ในครัว เด็กสาวมีความร้อนรนอย่างเห็นได้ชัดขณะกวาดเศษอาหารและข้าวของลงในถังไม้ พลางมองไปทางประตูด้วยกลัวว่าซุ่นเหยากวานจะกลับมาแล้วพบเข้า ทว่าก็ไม่ทันเสียแล้ว ซุ่นเหยากวานเดินเข้ามาในครัว กวาดตามองห้องครัวที่ยังมีสภาพปกติ ยกเว้นก็แต่เศษผักที่อยู่ในถัง
“คุณหนูทำอะไรขอรับ” เขาเอ่ยถาม
“ข้าพยายามทำอาหารเย็น แต่ว่า...” เสียงของหร่วนอิ๋งซุยแผ่วเบาลงทีละน้อย ยามอยู่กับคนสนิท นางจะลดความเย่อหยิ่ง และเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด
“ทำไมคุณหนูไม่รอข้ากลับมาก่อน รู้หรือไม่ว่าการจุดไฟก็อันตรายไม่แพ้กับการจับดาบจับกระบี่” ซุ่นเหยากวานเอ็ดนางอย่างไม่เกรงใจ
“ข้ารู้ แต่ข้าก็แค่อยากทำอาหารให้ได้ พี่เหยากวานจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงข้าเกินไปไงล่ะ”
“เช่นนั้น ข้าจะสอนคุณหนูทำอาหารอีกรอบ” พูดจบ ซุ่นเหยากวานก็ถอนใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้
ห
