การกลับมา
เพียงแค่ลงจากเครื่องคนแรกที่ผมโทรหาก็คือข้าวฟ่าง ผมโทรหาเพราะว่าตอนนี้เธอกับสามีกำลังรอผมอยู่ ได้ข่าวว่ามีเจ้าตัวเล็กร้องตามมาด้วย จะฟัดให้หายคิดถึงเลย
“พี่หมอคะ” เสียงใสๆที่คุ้นเคยดังขึ้น นั่นเป็นเสียงของข้าวฟ่างอดีตว่าที่คู่หมั้นของแทนคุณ ผู้หญิงที่ทั้งรักและหวงแหนมากที่สุด
“ข้าวฟ่าง” ผมรีบเดินมาหาหลานสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของอาจารย์เวย์ อ้วนเหมือนถังแก๊สเลย
“เป็นไงบ้างครับคุณหมอ เหนื่อยไหม”
“เหนื่อยมาก เออเดี๋ยวมานะขอไปลาเพื่อนแป๊บนึง”
ผมเดินมาหาเพื่อนที่กำลังรอญาติมารับ ตอนนี้มันกำลังหัวร้อนคุยโรศัพท์กับที่บ้านที่มาช้าเพราะรอน้องสาว
“ไอ้เข็มทิศกูกลับก่อนนะ หลานงอแงแล้ว”
“เออไว้พรุ่งนี้เจอกันที่โรงพยาบาลนะ กูรอคุณนายมัวแต่งตัวเพิ่งจะออกมา”
“งั้นกูไปก่อนนะ”
“เดี๋ยว! คนนั้นเหรอที่ทำให้มึงปิดกั้นตัวเองจากผู้หญิง”
“อืม น่ารักไหม”
“มึงทำใจได้แน่นะ อย่าแอบมาร้องไห้อีกนะมึง”
“กูตัดใจได้แล้วมึงไม่ต้องห่วง ไว้เจอกัน”
เข็มทิศ เพื่อนรักที่คอยช่วยเหลือกันตอนอยู่อเมริกาลูกชายของผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนที่หมอแทนจะได้ไปทำงานในวันพรุ่งนี้
“พี่ชายยย” เสียงเรียกของสาวน้อยที่กำลังกระโดดกอดพี่ชายผู้เป็นที่รัก
“ตัวเล็กมัวทำอะไรอยู่ฮะ”
“หนูตื่นสายค่ะเมื่อคืนอ่านหนังสือเยอะไปหน่อย”
ขนม นักศึกษาแพทย์สุดสวยเธอเป็นน้องสาวของคุณหมอเข็มทิศ นิสัยห้าวหาญของเธอทำให้ไม่มีใครกล้ามาจีบ จนผู้เป็นพ่อเป็นแม่ต่างหนักใจจนต้องออกตามหาชายหนุ่มที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมมาดูแลลูกสาว
คอนโดทวีสุข
ผมได้ห้องพักอยู่ที่นี่เพราะอาจารย์เวย์เป็นคนติดต่อให้ผมเนื่องจากเจ้าของเก่าย้ายออกไปแต่อยู่คนละชั้นกับทั้งสอง ผมอยู่ชั้น10 ส่วนอาจารย์เวย์อยู่ชั้น9
“อยู่ได้ไหมคะพี่หมอ”
“สบายมากครับ ตัวเล็กหลับไปแล้วเหรอ”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ หัวถึงหมอนก็หลับเลย”
“แม่เป็นยังไงบ้างแข็งแรงดีใช่ไหม”
“ช่วงนี้ดื้อค่ะ บอกให้อยู่เฉยๆก็ไม่เอาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ทุกวัน บอกขายเล่นๆดันขายดีเฉย”
“แล้วเราล่ะมีความสุขดีไหม”
“มากๆเลยค่ะ วันแรกพี่เวย์เป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นแบบนั้นแล้วนี่พี่หมอจะอยู่ที่นี่เลยเหรอคะ พ่อพี่ไม่เหงาแย่หรือไง”
“ก็คงไปๆมาๆนั่นแหละ”
หลังจากที่ข้าวฟ่างกลับไปผมก็อยู่จัดห้องอีกเล็กน้อยแม้ข้าวฟ่างจะมาจัดไว้ให้บ้างแล้ว ดูสิมีของเล่นด้วยแสดงว่าเตียงผมคงถูกหลานสาวมาก่อกวนแล้ว
วันต่อมา
โรงพยาบาล
ผมเดินทางมาดูสถานที่ทำงานที่นี่เป็นโรงพยาบาลของเพื่อนผมเอง มาถึงก็โดนพยาบาลขายขนมจีบเลย ผมทำได้แค่ยิ้มให้ทุกคนสถานะตอนนี้ผมปิดกั้นตัวเองไปแล้ว ขอยังไม่เปิดใจให้ใครง่ายๆ ไม่ไหวก็ซื้อกินเอา
“ไอ้แทนนี่ห้องทำงานมึง ห้องกูอยู่ฝั่งตรงข้ามตอนบ่ายจะมีนักศึกษาแพทย์มาเรียนมึงช่วยดูแลด้วยนะ กูต้องทำงานบริหารด้วยอาจจะช่วยมึงได้ไม่เต็มที่”
“ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูจัดการเอง” ผมเดินมาจัดห้องทำงานที่ขาดไม่ได้บนโต๊ะของผมก็คงเป็นรูปหลานสาว น้องปลาวาฬ เด็กอ้วนของผมนี่แหละ
“เรื่องที่กูขอมึงไม่สนใจจริงดิ”
“ไม่!”
เมื่อเข็มทิศเดินออกไปผมก็เตรียมตัวอ่านชาร์จที่พยาบาลเอามาให้วันแรกก็จะวุ่นวายหน่อย ผมต้องสอนงานนักศึกษาแพทย์ด้วย ส่วนไอ้เข็มทิศมันต้องช่วยพ่อมันอาจจะมาช่วยบ้างถ้างานไม่ยุ่ง
ช่วงบ่ายผมต้องลงมาดูเคสผู้ป่วยและได้มีการทำความรู้จักกับนักศึกษาแพทย์ดีหน่อยที่มีเพียงไม่กี่คนเพราะต้องบ่งกันไปเรียนกับหมอคนอื่นบ้าง กลุ่มนี้มีนักศึกษาแค่5คนเท่านั้น
“สวัสดีครับ”
“ครับ/ค่ะ”
“ผมชื่อแทนคุณนะเป็นหมอศัลยแพทย์หัวใจ พวกคุณชื่ออะไรกันบ้าง” ผมมองหน้าทุกคนระหว่างแนะนำตัว
"ผมชื่อริวครับ”
“ผมชื่อปาล์มครับ”
“หนูชื่อสาค่ะ”
“หนูชื่อส้มค่ะ”
“ขนมค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ เรียนกับผม ผมไม่ใจดีนะผมเป็นคนตรงๆจะว่ากดดันก็ได้ การเรียนกับปฏิบัติจริงความกดดันมันต่างกัน เรียนผิดได้ แก้ได้ ทำใหม่ได้ แต่ปฏิบัติจริงแค่วินาทีเดียวนั่นคือชีวิตของผู้ป่วย พวกคุณจะกดดันกว่านี้เยอะ”
“ครับ/ค่ะ”
“คุณขนมเหม่ออะไรครับ ฟังที่ผมพูดหรือเปล่า”
“ฟังอยู่ค่ะ หนูแค่สงสัยว่าทำไมหมอเข็มทิศไม่ลงมาเลย”
“นั่นมันไม่ใช่เรื่องของคุณ สิ่งที่คุณต้องทำคือเรียนและฟังสิ่งที่ผมพูด วันไหนที่คุณจับมีดคุณจะมาเหม่อลอยแบบนี้ไม่ได้”
“ขอโทษค่ะ” ดุชะมัดเลย รู้ไหมว่าฉันลูกใคร ฉันเดินตามอาจารย์หมอมาเยี่ยมผู้ป่วยบอกเลยว่าการเป็นหมอมันไม่ง่ายเลย ต้องจำทุกอย่าง จดทุกอย่างจริงๆไม่ว่าอาจารย์หมอจะถามอะไรก็ต้องตอบให้ได้
“การบ้านของผมเขียนการทำงานของหัวใจมาส่งพรุ่งนี้ขอแบบละเอียด งานง่ายๆ อ้อ อีกเรื่องนึงการบ้านที่ผมให้ในแต่ละวันส่งก่อนเที่ยงนะครับ เกินเที่ยงผมไม่รับ ถามอะไรตอบให้ได้ ตอบเรื่องไหนไม่ได้ไปคัดเรื่องนั้น50บท”
“โห่” ขนมอุทานออกมาทำให้ทุกคนหันมามอง เธอจึงยิ้มให้ก่อนจะเดินมาหลบหลังเพื่อน