บทที่ 17

1189 คำ

ทิมนิดาส่ายหน้าไปมากับหมอนใบใหญ่เพราะความซ่านสยิว หยาดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากและใบหน้างามแดงก่ำ อยากให้ความทรมานแสนเร่าร้อนในครั้งนี้สิ้นสุดลงสักที ราเอลมอบสิ่งที่ทิมนิดาเฝ้ารอคอยในทุกวินาที ครอบครองประกาศความเป็นเจ้าของด้วยการฝั่งกายแข็งขึงเข้าสู่ความอ่อนนุ่มชุ่มฉ่ำของทิมนิดา ใช่! ทิมนิดาเป็นของเขา หญิงสาวเป็นของเขาคนเดียว และตลอดไป ทิมนิดาสูดปากส่งเสียงคราง มือเล็กจับยึดบ่ากว้างทั้งสองไว้ ขณะหยัดเรือนกายเข้าหากายล่ำสันให้กายทั้งสองแนบชิดแทบเป็นเนื้อเดียวกัน ความสุข ความอ่อนหวานรัญจวนใจ พร่างพรูบาดลึกจนรู้สึกตัวเกร็ง ซ่านสยิวไปกับการโรมรันรักอันดุดันห้าวหาญ ราเอลกดกระแทกจุมพิตดุดันลงไปบนเรียวปากอวบอิ่ม บดขยี้จุมพิตเร่าร้อนพร้อมๆ กับการโจนจ้วงฝั่งกายให้ด่ำลึกเข้าสู่ความหวานฉ่ำของดอกไม้หวานครั้งแล้วครั้งเล่า มือใหญ่ทั้งสองช้อนสะโพกผายมนให้ลอยนูนเด่นขึ้น เพื่อรับแรงกระแทกกระทั้นโรมรั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม