บทที่ 12

1180 คำ

ทิมนิดาหวาดกลัวกับน้ำเสียงเย็นยะเยือก แค่เพียงคิดว่าตนเองคงถูกราเอลเค้นเอาคำตอบด้วยการทุบตีทำร้ายร่างกายก็ถึงกับตัวสั่นเทา ใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด พยายามดิ้นรนสุดกำลังเพื่อให้ตนเองเป็นอิสระ แต่สิ่งที่ทิมนิดากำลังคิดอยู่นั้นมันผิดมหันต์ เพราะราเอลไม่ได้ทำร้ายเธอให้ปริปากพูดเรื่องของริวาด้วยการทุบตี หรือทำร้ายร่างกาย แต่เจ้าพ่อหนุ่มเหวี่ยงร่างบางระหงเต็มแรงจนล้มลงไปกับเตียงนอนใหญ่ ก่อนจะย่างก้าวช้าๆ ทว่าเต็มไปด้วยความหนักแน่นตรงไปหาร่างบาง ซึ่งเบิกตากว้าง กระถดกายถอยหนี หวาดกลัวสุดขีด เมื่อรู้ว่าราเอลกำลังจะทำร้ายเธอด้วยวิธีใด “อย่านะคุณราเอล อย่าทำร้ายฉัน” “ใครบอกว่าผมจะทำร้ายคุณ ผมแค่เพียงจะทำให้คุณปริปากคายความลับออกมาก็เท่านั้น” เค้นเสียงตอบทิมนิดาไปแล้ว ราเอลก็นึกแปลกใจอยู่มาก เมื่อเลือกใช้วิธีนี้ในการลงโทษทิมนิดา หัวใจเป็นตัวสั่งการให้เขาลงโทษทิมนิดาด้วยเรือนกายของเขาเอง เมื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม