ก่อนหน้านั้นราวหนึ่งชั่วยามเศษที่เรือนฝูหรง สุดท้ายเฉินอ๋องก็ตัดสินใจกรีดเลือดข้อมือตัวเอง เพื่อช่วยชีวิตเย่ฟางหรูเอาไว้ ความรู้สึกที่ไม่อยากเสียสตรีตระกูลเย่ไป นับวันยิ่งรุนแรงมากขึ้น แม้ว่าจางหย่งเฉินจะไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมตนต้องเสี่ยงชีวิตช่วยหญิงที่ตัวเองเกลียดชังไว้ถึงสองครั้งสองครา แต่สิ่งหนึ่งที่เขาสามารถตอบได้ นั่นก็คืออยากให้นางตายคามือเขา ไม่ใช่เพราะโรคภัย ไม่ใช่เพราะผู้อื่น หรือกระทั่งเพราะภัยธรรมชาติ นางเป็นของเขา เหมือนสมบัติล้ำค่า ที่ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ก็ต้องมีเขาเป็นคนกำหนดให้
โชคดีที่หมอหลวงมีสมุนไพรเก้าชนิดที่จำเป็นต้องใช้เป็นวัตถุดิบเผาในเตาไฟ และอาจารย์ของเขานั้นมีน้ำผึ้งเจ็ดชนิด จึงรีบใช้ให้คนไปขอยืมมา นับว่าเย่ฟางหรูมีโชควาสนาที่ดีเลยทีเดียว เมื่อสมุนไพรที่ต้องใช้มีครบแล้ว การรักษาจึงดำเนินไปได้ด้วยดี หนอนกู่ยอมออกมากินโลหิตของเฉินอ๋อง อาจเป็นเพราะโลหิตของพระองค์มี
